فعلا قصد باز کردن تاپیک جدیدی رو ندارم. قصدم این بود که علی آقا بدونه هنوز خیلی بدتر هم وجود داره. قصد داشتم غم و اندوه یک نفر شبیه خودم رو کاهش بدم.یک جایی خواندم که اکثر آدمهایی که شبیه ما گرفتارند، در مرحله عزاداری و خشم باقی می مانند و نهایتا طلاق می گیرند و ما آدما هنوز به اندازه کافی به رشد و بلوغ فکری نرسیدیم که با هم حرف بزنیم و از اینگونه مشکلات گذر کنیم ولی من هم بلد نیستم و نمی دانم چه جوری باید این کار را انجام داد. باید کمی افکارمو متمرکز کنم و شاید طی چند روز اینده با باز کردن یک تاپیک از راهنمایی شما همدردان استفاده کنم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)