خوب خدا رو شکر.. خیلی خوشحال شدم... ما زنها اگه بتونیم تو موفعیت های حساس فقط کمی صبر و تحمل کنیم همه کاراها حل میشه خود به خود..
من خودم دارم رو این مساله کار میکنم... باید بگم خیلی رابطم با شوهرم بهتر شده .. و همش به خاطر تغییر رفتارهای خودم هست... مشکلی که با خانوادش داشتم رو دارم با خودم حلاجی میکنم که هیچوقت و هیچوقت بدی خانوادشو نگم و برعکس بتونم پیش شوهرم ازشون تعریف کنم...
از وقتی کتاب رازهایی درباره زنان رو خوندم به این نتجه رسیدم که یکی از اشتباهات بزرک ما خانم ها اینه که فکر میکنیم مردها هم باید مثل ما ما رو دوست داشته باشن.. مثل ما فکر کنن... مثل ما ناراحت بشن... در صورتی که این اشتباه محضه..
قبلا وقتی میدیدم شوهرم میاد خونه و قبل از اینکه با من حرف بزنه بره سراغ کار خودش ناراحت میشدم ولی الان نه.. تو این مواقع فقط صبر میکنم تا زمانی که خودش بخواد و بیاد سمتم..
مهسا جون تو هم یادت نره وقتی مردها تو خودشون هستن یا مواقعی که ما نیاز داریم بهمون توجه کننن و نمیکنن این به خاطر این نیست که ما رو دوست ندارن یا اینکه به فکرمون نیستن... این خاصیت مردهاست که فقط کافیه یه مساله کوچیک ذهنشونو درگیر کنه دیگه کلاااا تعطیل میشن... پس تو این موارد نباااااااااید ناراحت بشیم و فقط باید صبور بود و رفتار منفی از خودمون نشون ندیم... تا خودشون کم کم بیان سمتمون ... اونوقته که دیگه خودشون سنگ تمام میذارن..
خدایا این صبر را از ما زنهااااا نگیرررررررررررررررررررر... امین یا رب العالمین.
علاقه مندی ها (Bookmarks)