من فکر می کنم اگه اساسن به دلتون نشسته بود ایرادایی که گفتید از اونجاییکه قابل حله ، خودتون بهش پیشنهاد می دادید که به فکر چاره باشید. مورد اول راه حلش لیزره و مورد دوم اگه داروهای هورمونی جواب نده ایمپلنت جوابگو هست(در صورت تمایل نامزدتون. به هر حال اون خودش رو اینطوری قبول داره و کسی حق نداره به کس دیگه بگه خودتو عوض کن!!! ) .
به عبارتی اینایی که میگید شبیه بهونه است و یا اینکه واقعن شما آدمی هستید که جسم براتون خیلی مهمه و عجیبه که این رو نمی دونستید.
شما شناختتنون نسبت به خانومها کمه. شما از روی ظاهر و لباس نمی تونید تشخیص بدید که بدون حجاب اون آدم واقعن چه جوریه. و این مدل انتخاب همسر و طرز فکر به هر حال شما رو اذیت خواهد کرد.
راجع به همکارتون که دارید بهش فکر می کنید هم باید بگم خیلی بی انصافید! چطور دلتون میاد نامزدتون رو که از موضع شما خبر نداره نسبت به خودش ، اینقدر راحت حذف کنید و به کس دیگه فکر کنید؟؟؟ :(
به نظر من
اول - تکلیفتون رو با خودتون و معیارهاتون برای ازدوج مشخص کنید (یا تزتون رو عوض کنید اول کسی رو دوست بدارید بعد به ازدواج باهاش فکر کنید. اون وقت جسم و اندامش دیگه موضوعی مهم نخواهد بود که بخواد شما رو اسیر کنه!)
دوم- مساله رو با نامزدتون مطرح کنید . اگه بپذیره که مثلن تن به ایمپلنت بده(که عوارض روحی جسمی هم داره) و به شرط اینکه بعدن شما نگید این شکلی نمی خواستم یه شکل دیگه می خواستم خب شاید راه حلی پیدا شه. هر چند اگه من جای نامزدتون بودم و این مساله رو می فهمیدم کات می کردم و حاضر نبودم به خاطر یه تازه وارد تنم رو عوض کنم. اگه فکر می کنید دلخور میشه(که مسلمن میشه) اصلن بهش نگید یه بهونه ی دیگه بیارید و تمومش کنید.
سوم- اگه با نامزدتون نتونستین ادامه بدین ، تا زمانیکه تکلیفتون با خودتون مشخص نشده با کس دیگه ای وارد بازی خواستگاری و ... نشید . متاسفانه ازدواح سنتی این ایراد بزرگ رو داره که اول باید جسم از فیلتر رد بشه بعد روح!!!
به هر حال امیدوارم بتونید مساله رو به بهترین نحو به سر انجام برسونید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)