سلام
دلایلی که شما آوردید هیچکدوم دال بر نداشتن اون بیماری ها نیست. مگه حتما باید دکتر اسم بیماری شما رو در سوابق تان بنویسه. شاید نوشتن علایم بیماری رو برای خودشون کافی می دونستند. مهم سابقه داروئی و پیشرفت یا پسرفت بیماری و علائم بعدی آن است.
حتی "برفرض" یه دکتری نادرست باشه نتیجه گیری شما بی نهایت غیرمنطقی است که همه دکترها رو غیرقابل اعتماد دانسته اید.
سرخود قطع کردن داروها امکان داره وضعیت شما رو پس از مدتی بدتر کنه یا حتی باعث برگشت و پیشرفت بیماری بشه. حتی اگر نمی خواهید ادامه بدید با دکتر متخصص مشورت کنید.
* با بدرفتاری با والدین سخت گیر و بداخلاق چیزی بدست نمیارید. اینکه فکر می کنید تند برخورد کنید براتون بهتر میشه تصورات شما است. وقتی کسی نسبت به رفتار مودبانه (نمیگم حتما محبت آمیز) واکنش مثبت نده فکر می کنید به رفتار تهاجمی پاسخ مثبت میده؟ یا شاید فکر می کنید ازتون می ترسند؟ برفرض هم بترسند نهایت اینکه از خونه بیرون تون می کنند.
* به نظرم شما آنقدری که می تونید با محبت رفتار کنید. اون هم راه و روش داره که با مطالعه می تونید بهش برسید.
زمان هائی هم که کم میاورید (و طبیعی هم است) مدارا کنید. پرخاش نکنید. بروید تو اطاق در رو ببندید.
اگر نیاز است (که فکر می کنم باشه) به دکتر روان پزشک مراجعه کنید
طوری رفتار کنید که تندخوئی عادت خود شما هم نشود. نشوید یه نفر مثل پدر یا مادرتان. یادتون باشه شما بالاخره خانواده خودتون رو خواهید داشت. طوری برنامه ریزی و زندگی کنید برای خودتون و خانواده تان فردی سالم و صبور باشد.
موفق باشید
علاقه مندی ها (Bookmarks)