دوستی، دشمنی و سوگند ابلیس

[مثل من]

دوستی و دشمنی:
ابلیس گفت: خداوندا! بندگانت تو را دوست میدارند و عصیانت می کنند، اما مرا دشمن می دارند و اطاعتم می کنند! جوابش آمد که: ما اطاعت ایشان از تو را به دشمنی شان با تو بخشیدیم، و هر چند که با همه عشق اطاعتمان نکنند، ایمانشان را پذیرفتیم.
اما از آن جا که آدمی فریب این عشق و ایمان را نخورد، در پرتگاه سقوط و تباهی قرار نگیرد و سرنگون نشود، می گویند:
«اگر شیطان دشمن آدمی است، چگونه آدمی از دشمنش اطاعت میکند.»
امیرالمومنین «علیه السلام» در رابطه با نیرنگهای شیطان و لشکریانش در سفارشهای خود به کمیل ابن زیاد میفرماید:
یا کمیل، هیچ دشمنی که پایه عداوتش و مقدار بغض او زیاده از شیاطین باشد نیست.
اصلا طبیعت شیطان کینه توزی با اولاد آدم است و از نابودی آنان شادمان میگردد. شیطان پلید برای سرنگون کردن آدمیان دست از طبع و خوی زشت خود بر نخواهد داشت، زیرا خبث ذاتی او به علت ستم و عداوتی که دارد جز دشمنی با آدمیزاد چیزی را نمی جوید و جذب نمی کند، به همین خاطر بانگ و فریاد او، همیشه این کلمات است که میگوید:
من به راحتی در اندیشه تک تک شما آدمیان رسوخ میکنم، و شما را به کارهایی وادار میکنم که هرگز دلتان نمی خواهد آن را انجام دهید.
آری از شیطان گریزی نیست.
فغــان از بــدی ها که در نفـس ماست
که تـــرســم شــود ظـن ابلیـس راست
کجــــا ســـــر بــــرآرم از نـــام وننـــــــگ
که با او به صلحیم و با حق به جنــــــگ

سوگند ابلیس:
وقتی که شیطان ملعون از درگاه خداوند رانده شد، گفت:
به عزتت سوگند که از دل آدمی بیرون نیایم و یک لحظه از گمراهی او دست برندارم و هر دم او را به سوی گناه دعوت می نمایم، تا زمانی که جان در بدن دارد.
خداوند در پاسخ او فرمود:
من نیز به عزتم سوگند، در توبه را به روی وی نمی بندم، و چیزی را مانع توبه او قرار نمی دهم، و توبه اش را می پذیرم تا وقتی که روح در بدن دارد.
لذا خداوند هرگز بنده ای را نمی میراند، مگر بعد از آنکه بداند که اگر زنده هم بماند، هرگز توبه نمیکند.

منبع: ابلیس نامه، جلد دوم، محسن غفاری

نمی دانم شما هم بعد از خواندن این مطلب مثل من شدید!!!؟؟؟