نوشته اصلی توسط
Mvaz
لبخند بزن، ولی از اعماق وجود.
لبخند بزن ولی از سر شکرگذاری.
نگاه کن، ولی نه از عینک خودت که عدالت را چنین معنی کرده.
او میبیند. اصلا اگر نبیند خدا نیست. صلاح این بوده که شما چنین باشید.
از اعماق وجودت لبخند بزن، حتی در سخت ترین و غمناک ترین لحظه های زندگی. چون به خداوند باور داری، به مشیتش ایمان داری و میدانی همه کارهایش از روی حکمت است.
ولی بدان که خداوندی که دانه های انار را چنان بی نظم افریده زندگی ما را فراموش نکرده.
از بی نظمی خودمان غافلیم.
هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست
ورنه لطف تو بر سایه کس کوتاه نیست
علاقه مندی ها (Bookmarks)