سلام عزیزم.
توجهت به خانواده و البته قبول مسئولیتت در مقابل خانوداه ات تحسین برانگیزه. و البته اینکه بی گدار به آب نمیزنی.
پدر در هر خانوداه ای پناه ، قدرت و امنیت محسوب میشه. پس به اقتضای جایگاه و منزلتش در خانواده بسیار غرور داره.
اگر از ما نصیحت بشنوه غرورش جریحه دار میشه
اگر از جانب فرزندش مواخذه یا تهدید بشه میشکنه
اگر احساس کنه بهش اعتماد نیست، خودش رو میبازه و منفعل میشه.
اینکه بخوای پدر و مادر رو متوجه اشتباهشون بکنی ، مانند دوست و همکار و خواهر و برادر نیست. اونها "ولی" هستند، ناتوانی بودیم که در دستانشون بالیدیم، نصیحت و مواخذه و انتقاد واسشون گرون تموم میشه.
برای اونها باید روش های غیر مستقیم در پی گرفت. مثلا:
چرا این تایید و توجه رو شما بهش ندین (حتی اگر الکی ازشون راهنمایی و کمک بگیرید)
چرا ویژگی های مثبت پدر مادرتون رو به هم (و البته خودشون) یادآوری نکنید که بیشتر به هم توجه کنند. اونها معمولا سر بالیدن ما خودشون و همدیگرو از یاد بردن.
چرا شما تایم خستگیشون رو با شادی بیشتر ، مهمونی و .. پر نکنید؟
برعکس باید همواره به پدرتون یادآوری و تلقین کنید که معتمده. یا با وجدانش مواجه میشه یا خودشو باور میکنه و از کارش دست میکشه.
واقعا تلقین و تشویق انسان رو منقلب میکنه. مخصوصا پدر شما که تحت تاثیر القاب قرار میگیرن.
از دیگر روش های غیر مستقیم تحلیل عملکرد مشابه شخص سومه. مثلا تو فیلم که پدر خانواده درگیر روابط اشتباه شده نظرتون و پیامد هاشو بگین.
فکر کنم پدرتون حتی نمیدونن کارشون اشتباهه و ممکنه گرفتار شن، گاهی میای صواب کنی، کباب میشی، چون واقف به ماهیت خطرناک این امر و درگیری تدریجی و مخفیانه نیستند. اینکه "به در بگید که دیوار بشنوه" خیلی تکنیک خوب و شیکی هست.
اما در مورد خودتون:
ابتدا یادآوری کنم کار صحیحی نیست کنجکاوی کردن در حدود شخصی دیگران، مخصوصا پدر و مادر. بر فرض حدس و گمان هم نباید قضاوت کرد.
پدرت هرجور که باشه پدرته. این تصور اشتباهه که بزرگترا اشتباه نمیکنن. ناراحتی و حس بدت رو درک میکنم ، اما میتونی جای اینکه تصویر پدرت رو در ذهنت خراب کنی و به سمت مادرت غش کنی، سعی کنی پدرت رو درک کنی و دلسوزانه کمک کنی خودشو نجات بده. اون همون قهرمان ذهن توئه که فقط اشتباهی راهشو گم کرده و الان تو چیزی رو میدونی (مسیر صحیح) که اون بهش مشتبه شده و نمیدونه. باید کمکش کنی ولی دیگه کنجکاوی نباشه. :)
به جای کنجکاوی برای هدایتش دعا کن و بسپار به خدا و به خدا توکل کن. مگه شک داری بر هرچیزی قادره؟ تو هم که به سهم خودت برای کمک به پدرت و خانواده ات تلاش میکنی.
موفق باشی.
تنها نفس خداست که اگر بر گل دمیده شود انسان می آفریند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)