احساس می کنم که ازدواج در کل برای من خیلی دردسر میاره .

[فرشته اردیبهشت]

کلا خیلی تعلل می کنی میدونی چقدر از زندگی ات با این تعلل هات هدر میشه؟ هم کمی هم کیفی .
لذت زندگی رو با این تعلل ها از خودت می گیری .

نترس یه کم ببخشین مقابل زندگی پررو باش نترس باش

من این حرف امام علی رو خیلی دوست دارم که اگه روش دقیق بشی هزارتا نکته روانشناسی ازش در میاری.

" از هرچیزی ترسیدی خودت رو دراون ترس بیفکن چرا که چه بسا فکر کردن به ترس از خود واقعه ترسناک تر است."

یه کوچولو طبیعیه اولش خاستگاری رفتن سخت باشه ولی برای تجربه هم که شده این مورد را اقدام کن میبینی که کار سختی نبوده راستش به من که خیلی خوش می گذره با ادمای جدید اشنا می شم باوجود اینکه هیچ کدوم تا حالا منجر به ازدواج نشده ولی هرکدوم یه تجربه بوده.

امید یه کم دیدت رو نسبت به زندگی عوض کن خیلی خیلی جدی گرفتی باور کن زندگی اینقدرها سخت نیست .با سختی هات تفریح کن
شعار نیست باور کن خودم دارم این کارو می کنم که می گم .
همین که سوار زندگی شدی به خواست تو در میاد ولی اگه تو ذهنت غول ببینیش همه اش تو رو میترسونه تو درحال فراری اما این غول رو میشه سوارش هم شد و رامش کرد .

در ضمن مطمان باش این مساله در همه جا گریبانتو می گیره که فعلا در ماجرای ازدواج بهش برخوردی .
نتیجه : مشکل ازدواج نیست ..مشکلت به خودت بر می گرده ولی خیلی روش تمرکز نمی کنی.

[omid65]

فرشته اردیبهشت راست میگی ، الان یه هفته است دختره رو بهم معرفی کرده اند و عکسشم بهم نشون دادن .

کسی که دختره رو معرفی کرده تا الان سه چهار بار پرسیده که چیکار کردی ، خب بیا ببینش ، منم بهانه میارم که هنوز با داداشم صحبت نکردم ، با یکی از دوستام که ممکنه این خانواده رو بشناسن صحبت نکردم .....
واقعا من خیلی لفتش میدم

[فرشته اردیبهشت]

خب پس حرفها و توصیه هایی که میشنوی رو عمل کن
یعنی از حد حرف به عمل برسون .
برو خاستگاری اما خیلی تو بند نتیجه اش نباش.

[omid65]

میدونی یکی از موضوعاتی که من تونستم بهش برسم اینه که من بچه آخر یه خانواده پرجمعیتم ، و نقش روانی من اینه که منتظر باشم یکی یه کاری بکنه . یکی کارو جلو ببره یا یکی بهم بگه چیکار باید بکنم .

[فرشته اردیبهشت]

خب خودت که اینو میدونی پس چرا بهش غلبه نمی کنی؟
ببین باز داری دنبال بهانه می گردی تا فـــــــــرار کنی .

باز داری مثل تاپیک های گذشته ات بحث رو به ناکجااباد می رسونی و قضیه ات حل نشده میمونه .


چاره کار اقدام کردنه .
از ما گفتن بود.

[مصباح الهدی]

سلام آقا امید حالتون خوبه؟

چقدر دوستان فوق العاده راهنماییتون کردند!
من هم یه نظری دارم. شما بیایید دیدگاهتون را برای اولین تجربه بردارید. یعنی به اولین تجربتون صرفا به این دید نگاه نکنید که باید ازدواج کنید.به این دید نگاه کنید که بالاخره باید شروع کنید و ترستون بریزه.......
من دفعه اول خواستگاریم یادمه!خیلی استرس داشتم به حدی که قرمز شده بودم. قبلش به خودم می گفتم من فقط برای اینکه ترسم بریزه این خواستگاری را می پذیرم. هر چی بشه مهم نیست....
خلاصه رفتیم صحبت... باور نمی کنید چه قدر اولاش برام سخت بود! ولی تو دلم می گفتم عیب نداره باید به هر حال شروع کرد دیگه!
تو اون خواستگاری جاتون خالی یه چند تا سوتی هم دادم.... چون اون موقع تابستون بود بعد به دلایلی اتاق خونمون محیا نبود خواستگاری در حیاط برگزار شد و در نتیجه گربه(کاملا کنار میزمون ادا اصول درمیاورد! )صدای ضبط ماشین با آهنگ های قری(!) دقیقا وسط سوالات مذهبیم! و... اتفاق افتاد! حالا اصلا هیچ وقت این اتفاق ها نمیفتادها! ولی تو اون جلسه افتاد.... خلاصه من می دیدم آقای خواستگار که می خنده! منم فقط خجالت می کشیدم..... (فکر کنم هیچ کس باورش نشه همچین چیزی... تازه سوتی هام را نگفتم!!!)

اما اصلا از رو نمی رفتم.... سوالاتم را می پرسیدم... پیش خودم می گفتم باید این جلسه را حتما تموم کنم و ترسم بریزه و تا آخر سوالام را هم بپرسم تا لااقل تو خواستگاری های بعدی راحت باشم..... دیگه تقریبا آخر جلسه ترسم ریخته بود ....

هچی دیگه! زنگ زدند و تشکر و جواب منفی....
چیزی هم نشد. همین طور که می بینید زنده هستم و تو زمینه خواستگاری کاملا با تجربه!!!

با هر خواستگاری کلی چیز یاد گرفتم. کلی تجربم زیاد شد.... همه جور آدم با هرجور اعتقادی دیدم واحساس می کنم خیلی بزرگتر شدم. هم از لحاظ اخلاقی و هم فکری... نگاهم به زندگی خیلی بهتر شد.....

هرچند که گاهی خسته هم شدم... هرچند گاهی به این موضوع آلرژی پیدا کردم... ولی عوضش محکم و پخته شدم!

همین محکم شدنم کلی میرزه! دیگه نازک نارنجی نیستم! می گم زندگی همینه دیگه! خواستگاری که از خود مسئولیت زندگی مشترک آسون تره!

شما هم الکی نترسید. چیزی نمیشه که! ترس از خواستگاری مثل ترس از آمپوله! آدم می دونه که یکم دردش می گیره و درکل چیزی نیست ولی باز هم یه ترسی توش هست....

اما نترسید به خودتون بگید تا حالا گزارش نشده کسی از رفتن به خواستگاری چیزیش بشه و بعد قدمهاتون را محکم تر بردارید....
شما اول راهید! من خودم اگر برگردم به عقب یه کار جالب می کنم!
یه دفتر خاطرات برمی دارم و تجربه های جالب هر خواستگاری را به طنز می نویسم و ماجراهام را با این دید نگاه می کنم! نه با دید قبلیم!
متاسفانه این کار را نکردم. چه می دونستم ....

می گم ماکه منتظریم شما ان شاالله این جلسه را برید و برگزار کنید( بدون اینکه به نتیجه فکر کنید) بعد بیاید و برامون خاطرتون را تعریف کنید!
منتظریم !

خوشبخت بشید

[فرشته اردیبهشت]

سلام

رفتی خاستگاری یا باز رفتی قایم شدی ؟
فکر کردی یادمون رفته؟

فکرکنم باید به زور بفرستیمت خاستگاری تا این پیله ترست رو بشکافی .
منتظریم ها.

[omid65]

اول باید برم ببینمش بعد ، میام تعریف می کنم

[abi.bikaran]

سلام

میدونی یکی از موضوعاتی که من تونستم بهش برسم اینه که من بچه آخر یه خانواده پرجمعیتم ، و نقش روانی من اینه که منتظر باشم یکی یه کاری بکنه . یکی کارو جلو ببره یا یکی بهم بگه چیکار باید بکنم .

از تو حرکت ، از خدا برکت.

به امضای خودتون که اعتقاد دارین؟ اول شما حرکت کنید قدم اول رو شما باید بردارین منتظر کسی نباشین!!!

[omid65]

رفتم دیدمش و چه دختر خوبی بود ( برای یک جلسه عرض می کنم ) قبلش هم با خانواده صحبت کردم.