لاغری و عدم اعتماد به نفس
سلام
خسته نباشید
دوستان من یه پسره 21 سالمه با قدم 183 سانت و وزنه 67 کیلو هستم
البته این وزن رو هم بعد از باشگاه رفتن و همچنین یه دوره خوه نشینی به خاطر شکستگی پیپام به دست اوردم وگرنه حدود یک سال و نیم پیش وزنم حدودا 60 کیلو بود!
پیش دکتر تغذیه رفتم یه لیست غذا بهم داد که حدودا باید ماهانه 300 یا 400 هزار تومن بدم تا اونجوری غذا بخورم و منم وضع مالیم طوری نیست که از این هزینه ها بکنم
من یه مقدار با این بحث لاغریم مشکل دارم ولی بازم اونقدر حاد نیست
بخشی که خیلی حاده مچ دستم هستش
مچ دست من فقط 16 سانته
و کمتر پسری رو میبینم تو هم سن و سالام که اینطوری باشن و فقط دخترای هم سنم اینجورین
و بعد از یه دوره مشکلات احساسی مثلا عشقی که داشتم به خاطر تجه طرفم به هیکل و ظاهر فرد مقابل و اینکه ردم کرد و دلیلش هم هیچوقت درست بهم نگفته همیشه احساس میکردم به خاطر ظاهرمه
با وجود اینکه چهرم زشت نیست یه مدت حالم از ضورتم به هم میخورد
حالا اصل مطلب :
اول اینکه ایا من اینکه من مچ دستم اینقدره یه مشکله یا عادیه
میدونم که اکثرا میگید عادیه چون این مشکله یه عده کمیه و همیشه هم مشکلات دیگران برای ما چیز خاصی نیست و اصطلاحا "خوشی زده زیر دلشون"(البته نظر اکثریت که من دیدم اینه ها ایشالا که شماها اینطوری نیستین )
پس یه لطفی بکنه یه نفر ببهم بگه چند درصد مردم اینطوری هستن؟
یعنی مرد بیست و یک ساله با 16 سانت مچ؟؟؟
کسی این مشکل رو داشته که حل شده باشه؟
و بعدم اینکه مشکل من بیشتر فکریه یا جسمی؟
که احتمالا همتون میگید فکری
خواهش میکنم اقا
تمنننننننناااااااااااااا میکنم به سوالا ت اولم جواب بدید برام خیلی مهمه ها
اینکه چند درصد اینطورین
نه اینکه چند درصد استخون بندیشون ریزه
بابا استخون بندی ریزم حدی داره اخه
ببخشید سرتون رو درد اوردم
پیشاپیش ممنون بابت وقتی که میذارید
ایشالا که جبران کنم :)
خوب چاق شدم دیگه چیکارش کنم بشینم هی پیش خودم بگم چرا یکم چاق شدم حیف عمرم نیست وقت یه همچین موضوع بی ارزشی بشه
علاقه مندی ها (Bookmarks)