عقل یا احساس کمکم کنید

[مریم د]

راستش یه بار پیش مشاور رفتم گفت تو بهش علاقه داری اما بهش افتخار نمیکنی و گفت این خیلی بده
ببینید من هراز گاهی دلم براش تنگ میشه اما نه در حدی که اذیت بشم
از موارد مثبتش که من رو دودل کرده اینکه فوق العاده انعطاف پذیره و و هر چی بهش بگم قبول میکنه
مثلا قرار گذاشتیم من درس داشته باشم کار. های خونه رو اون انجام بده. البته این رفتارش کاملا بهم ثابت شده
اصلا غرور نداره و همیشه اون کوتاه میاد و مرد سالار نیست
حتی من یوقتایی مقایسه اش میکنم با نامزد دوستم که مثلا فلان چیز گرون رو خریده براش میگه بیا بریم منم برات بخرم در این موارد اگه من خودم بودم یه جور دیگه می بودم!
دیگه اینکه به ادم خیلی اهمیت میده به عنوان یه خانم و مثلا کوچکترین تغییر ادمو میبینه و ...
مسئولیت های خودش رو تو زندگی مشترک کامل میپذیره
به اندازه ای که میخام غیرتیه چون من یه خانواده مذهبی داشتم و اینو دوست دارم
هرکاری از دستش بر بیاد واسم انجام میده
اصلا تحت تاثیر خانواده اش نیست اینو تو مهریه بهم ثابت کرد
اما منفی ها
اونقدی که من دلم میخاد به ظاهرش اهمیت نمیده برعکس من درواقع حرف مردم براش مهم نیست
دلم میخاد با کلاس تر بود یا حداقل دوست داشت که باشه
از نظر هیکل هم قدش بلنده اما فوق العاده لاغره و یه عادت بدش اینه که قوز میکنه که اینم دوست ندارم
یه وقتایی حس میکنم به یه مسائل کوچیک مثل رعایت تمیزی و مثلا هیچ وقت اتو کشیده ندیدمش
جدیدا هم حس کردم که خسیسه البته واسه خودش و واسه من کمی
البته دلم میخاد با خودتون نگید که من چقد فکرم سطح پایینه
این روزا واقعا بهش حساس شدم و هرکی توی اطرافیانم ازدواج میکنه فکرمیکنم زندگیش بهتره:|
یکی از نکات مثبتشم که یادم رفت
هنوز بعد 7 ماه اشنایی که مى فهمه دو دلم از کوره در نمیره انصافأ
مرسی از حوصلتون

- - - Updated - - -

راستش یه بار پیش مشاور رفتم گفت تو بهش علاقه داری اما بهش افتخار نمیکنی و گفت این خیلی بده
ببینید من هراز گاهی دلم براش تنگ میشه اما نه در حدی که اذیت بشم
از موارد مثبتش که من رو دودل کرده اینکه فوق العاده انعطاف پذیره و و هر چی بهش بگم قبول میکنه
مثلا قرار گذاشتیم من درس داشته باشم کار. های خونه رو اون انجام بده. البته این رفتارش کاملا بهم ثابت شده
اصلا غرور نداره و همیشه اون کوتاه میاد و مرد سالار نیست
حتی من یوقتایی مقایسه اش میکنم با نامزد دوستم که مثلا فلان چیز گرون رو خریده براش میگه بیا بریم منم برات بخرم در این موارد اگه من خودم بودم یه جور دیگه می بودم!
دیگه اینکه به ادم خیلی اهمیت میده به عنوان یه خانم و مثلا کوچکترین تغییر ادمو میبینه و ...
مسئولیت های خودش رو تو زندگی مشترک کامل میپذیره
به اندازه ای که میخام غیرتیه چون من یه خانواده مذهبی داشتم و اینو دوست دارم
هرکاری از دستش بر بیاد واسم انجام میده
اصلا تحت تاثیر خانواده اش نیست اینو تو مهریه بهم ثابت کرد
اما منفی ها
اونقدی که من دلم میخاد به ظاهرش اهمیت نمیده برعکس من درواقع حرف مردم براش مهم نیست
دلم میخاد با کلاس تر بود یا حداقل دوست داشت که باشه
از نظر هیکل هم قدش بلنده اما فوق العاده لاغره و یه عادت بدش اینه که قوز میکنه که اینم دوست ندارم
یه وقتایی حس میکنم به یه مسائل کوچیک مثل رعایت تمیزی و مثلا هیچ وقت اتو کشیده ندیدمش
جدیدا هم حس کردم که خسیسه البته واسه خودش و واسه من کمی
البته دلم میخاد با خودتون نگید که من چقد فکرم سطح پایینه
این روزا واقعا بهش حساس شدم و هرکی توی اطرافیانم ازدواج میکنه فکرمیکنم زندگیش بهتره:|
یکی از نکات مثبتشم که یادم رفت
هنوز بعد 7 ماه اشنایی که مى فهمه دو دلم از کوره در نمیره انصافأ
مرسی از حوصلتون

[asemani]

ببین مریم جان مواردی رو که اینجا در مورد نقاط منفی این آقا گفتی ، تقریبا همه به ظاهر مربوط بود.
در مورد وزن ایشون گفتی که لاغر هستن ، این رو بدون که درصد خیلی زیادی از مردای ایرانی بعد ازازدواج چاق میشن . خب در مورد این آقا هم به احتمال زیاد این اتفاق می افته . ضمن اینکه چاقی و لاغری تا حدی هم ارثی هست و تو می تونی با نگاهی به خانواده از جمله پدر و برادای ایشون این موضوع رو متوجه بشی.
در مورد تیپ هم گفتی که این آقا انعطاف پذیره و شما بعد از ازدواج می تونی حتی در انتخاب لباسهاش کمکش کنی و سلیقه خودت رو تا حدی در این موضوع دخیل کنی.
ضمن اینکه با از بین رفتن لاغری و متناسب شدن وزن ، حتی با انتخاب لباسهای قبلی ، تیپ و ظاهر بهتر جلوه می کنه .
برای از بین رفتن حالت قوزکرده می تونی ازش بخوای باشگاه رو شروع کنه .

اما اینا همه مواردیه که ظاهریه و اگه ظاهر خیلی برات مهم نباشه و جزء معیارهای اصلی زندگیت نباشه ، این مسائل هم به مرور از بین میرن. (یا حلشون می کنی یا باهاشون کنار میای) ، البته من با توجه به گفته های خودت فرض کردم که تو ایشون رو دوس داری و به دلت نشسته و اینا موارد جزیی ای هستن.

خب حالا به جز ظاهر چی تو رو دو دل کرده ؟

[myself]

ببینید...
خیلی رک و ساده بهتون می‌گم...
در مرحله‌ی آشنایی برای ازدواج فقط به خودتون فکر کنید... به عبارتی نیازهایی که دارید رو در نظر بگیرید... طرف مقابل شما هم همین کار رو می‌کنه و اگر نکنه این اشتباه خودش هست.

طرف مقابل شما نیاز‌های خودش رو درنظر گرفته و شما رو پسندیده... اما این چه ربطی به شما داره؟... شما هم باید معیارها و نیازهای خودتون رو در نظر بگیرید و به ایشون نمره بدید... اگر شما هم پسندیدید که در غیر این صورت نه جای دلخوری هست و نه متهم کردن طرف به بی‌مهری... اصلا ببینم مگر شما زن ایشون هستید که ازتون ابراز مهر و محبت طلب می‌کنند؟!
فراموش نکنید که هدف نامزدی، شناخت فرد مقابل در عمل هست و گاهی صیغه‌ی عقدی هم جاری می‌شه که طرفین راحت‌تر با هم در ارتباط باشند... توی این زمینه محتاط باشید. شما هیچ تعهدی به مهر این مرد ندارید، پس احساسات رو به شکل غلط وارد نکنید. حس دلسوزانه هم نداشته باشید.

یه نکته‌ای رو دقت کنید...
همه ما معتقدیم که معنویات مهم هست... صداقت، وفاداری، ایمان، نجابت، حیا، عفت، احترام، شفقت و ... اما باید با خودتون روراست باشید... ببینید که چه چیزی واقعا چه‌قدر براتون مهم هست... کاری نداشته باشید که باید چقدر مهم باشه. اگر شما مردی رو که n تا خوشتیپ هست و m تا صداقت داره رو به مردی ترجیح می‌دید که n-1 تا خوشتیپ هست و m+1 تا صداقت داره، پس همین طوری عمل کنید و سعی نکنید به خودتون بگید که مگر معنویات مهم‌تر نیست؟ چرا مهم هست... ولی شما برای تصمیم درست گرفتن باید ببینید حقیقتا چه طور فکر می‌کنید و نه اینکه باید چه طور فکر کنید.

یه نکته‌ی دیگه...
هیچ وقت طی رابطه‌ی آشنایی سعی نکنید خیلی ارزش‌هاتون رو تغییر بدید... به عبارتی در مورد اینکه چه چیزی چقدر مهم هست زمانی تصمیم بگیرید که خارج از هر رابطه‌ای هستید... چرا که تصمیم‌هایی که موقع آشنایی با فردی می‌گیرید ممکن هست از روی علاقه، وابستگی، فشار احساسی فرد مقابل به شما( که این مورد به خوبی برای شما صدق می‌کنه) باشه و درنتیجه واقعی و ماندگار نباشند.

توصیه‌ می‌کنم اگر براتون مقدور هست مدتی از ایشون بخواید که به شما فرصت بدند و شما رو تنها بذارند تا ببینید که وقتی از زیر فشار ابراز احساس خارج می‌شید و به گذر زمان هم اجازه می‌دید که کارش رو بکنه آیا باز هم دو دل خواهید بود.

و اینکه اگر شما طی بیرون رفتن با ایشون و قدم زدن باز هم حس خوبی نسبت بهشون نداشته باشید، اصلا نشانه‌ی خوبی نیست. و اینکه اگر می‌گفتید مرد جذابی هست ولی من دوستش ندارم، هزار بار بهتر از این بود که بگید دوستش دارم ولی بهش افتخار نمی‌کنم.
فکر کنم اگر این حرف رو به مردی بزنید در جا می‌میره! انقدر که بار بدی برای یک مرد داره

[mehrdad.m]

سلام.

صحبت از یک عمر زندگی هست. وقتی الان که باید اوج شور و شوق و هیجانتون باشه، انقدر دودل و معذب هستید پس انتظاری هم نباید داشته باشید که بعد از ازدواج معجزه بشه و بشید لیلی و مجنون!!

توصیه صمیمانه من به شما اینه که هر چه سریعتر به این رابطه پایان بدید و بیش از این اون بنده خدا رو آزار ندید.

قاطعانه رفتار کنید تا هردو کمتر متضرر بشید.

[tamanaye man]

من فکر میکنم اگر همین آقا به خواستگاری یکی از دوستانتون رفته بود و دوستتون مرتب میومد میگفت که وای نامزدم خیلی دوستم داره ، نامزدم این رو برام خریده ، نامزدم خیلی اخلاق خوبی داره ، خیلی بهم وفاداره و جز من کسی رو دوست نداره .... اونوقت پیش خودت آرزو میکردی تو هم یک همچین مردی بیاد خواستگاریت .
اصلا فکر نکن دوستات دقیقا با اون شخصی که تو رویاهاشون هست ازدواج میکنند .
این هم بهت بگم که قیافه به مرور زمان خیلی عادی میشه ، و وقتی توی زندگی با همسرت احساس خوشبختی و آرامش کنی خیلی زیاد تیپ و قیافش هم دوست خواهی داشت . من چون خودم یک زن متعهل هستم این رو بهت میگم .
بعد از اون پسر پاک و با ایمان توی این دوره زمونه خیلی کم پیدا میشه ، حالا که شما یکیش رو پیدا کردی که انقدر هم دوست داره با چنگ و دندون بچسبش .

[aboy]

به نظر من اين فرد براي شما مناسب نيس. چون هم از نظر تحصيلات از شما پايين تره هم از نظر ظاهر و تيپ . ممكنه بعد از ازدواج پشيمون بشين پس بهتره كه از اين كار جلوگيري كنين. مگه اينكه احساس كنيد كه بهتر از اين آقا براي شما درآينده پيدا نخواهد شد. خداييش دختراي دكتر خيلي مغرورا من خودم امسال ميرم ارشد حقوق با وجود اينكه هم ظاهر جذابي هم دارم ولي جرات نمي كنم به دختراي پزشكي نزديك بشم از بس كه مغرورا.

[gheryeh]

به نظر من اين فرد براي شما مناسب نيس. چون هم از نظر تحصيلات از شما پايين تره هم از نظر ظاهر و تيپ . ممكنه بعد از ازدواج پشيمون بشين پس بهتره كه از اين كار جلوگيري كنين. مگه اينكه احساس كنيد كه بهتر از اين آقا براي شما درآينده پيدا نخواهد شد. خداييش دختراي دكتر خيلي مغرورا من خودم امسال ميرم ارشد حقوق با وجود اينكه هم ظاهر جذابي هم دارم ولي جرات نمي كنم به دختراي پزشكي نزديك بشم از بس كه مغرورا.

چییییییییییی؟از نظر تحصیلات پایین تر از ایشون قرار دارن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟با ظاهر و تیپ کاری ندارم.ولی انصافا با این حرفتون به رشته های دیگه توهین کردیاااا براااااااااااااادر.من خودم هم رشته ای این خانمم با این تفاوت که سال اولم.ولی دلیلی نمیبینم که دخترای این رشته مغرور باشنو فکر کنن رشته ای جز پزشکی یعنی اینکه ایشون سرترن.الان تو این دوره پزشکی خوندن که زور زیادی نمیخواد.شما مثلا حقوق خوندی به نظر من یه دکتر عمومی با همون ارشد لیسانس حقوق یکیه.پزشکی هم یه رشته س مثل بقیه تو ایران انقدر این رشته برجسته شده.دکتر عمومی ایرانو یه کشور درست و حسابی قبول نمیکنه اگه از ایران بخوای بری باید ازمون بدی قبولت کنن با تخصص هم بخوای بری از ایران اونا باز در حد عمومی قبولت دارن . یعنی چی بقیه رشته ها تو سطح پایینی نسبت به پزشکی قرار دارن.من امپرم پرید با این حرف
خب از این حرفا میزنید که غرور کاذب این قشرو میگیره

[شیدا.]

مریم جان،

حتما برو مشاوره.
سعی کن به کمک مشاور تصمیم درستی بگیری.
مواردی که آسمانی عزیز گفتند درسته و شما ایرادهای ظاهری گرفتید که اکثرش قابل رفع شدن هست.
اما به نظر می رسه به دلت ننشسته.
دو دل پای سفره عقد نشین.
حتما برو مشاوره حضوری. اگر با یکی به نتیجه نرسیدی، پیش کس دیگه ای برو.

پست myself را با دقت بخون.

چییییییییییی؟از نظر تحصیلات پایین تر از ایشون قرار دارن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟با ظاهر و تیپ کاری ندارم.ولی انصافا با این حرفتون به رشته های دیگه توهین کردیاااا براااااااااااااادر.

چه ربطی به توهین داره؟
آقا لیسانس هستند و خانم دانشجوی پزشکی. اگر فارغ التحصیل بشن، مدرکشون دکترای حرفه ای است که از لیسانس بالاتر است.
این تعجب نداره. توهین هم نکردند. واقعیت را گفتند.

دکتر عمومی ایرانو یه کشور درست و حسابی قبول نمیکنه اگه از ایران بخوای بری باید ازمون بدی قبولت کنن با تخصص هم بخوای بری از ایران اونا باز در حد عمومی قبولت دارن .

چه ربطی داره به صحبت ایشون؟
اون کشوری که پزشکی ایران را قبول نداره، پرستاری و حقوق و ... رشته های دیگه را هم قبول نداره.

پزشکی به خاطر نوع شغلش و ارتباط مستقیمش با زندگی و سلامت آدم ها، اعتبار و احترام اجتماعی خاصی داره. همه جا.
از نظر اقتصادی و شرایط کاری هم نسبت به بقیه رشته ها شرایط بهتری داره.

[maryam123]

سلام مریم جان

خوبی؟

من فکر میکنم مشکل اصلی تو اینه که نمیدونی از زندگی چی میخوای و اصلا نمیدونی برای چی داری ازدواج میکنی.

هرکسی در یک سن خاصی احساس نیاز پیدا میکنه به تشکیل خانواده و قرار گرفتن در کنار نیمه گشمده اش.یکی در 16 سالگی و یکی در 36 سالگی.
یه جورایی مثل بلوغ میمونه.و اگر بخواهی این سن رو با در فشار قرار دادن خودت عقب تر ببری و یا جلوتر ممکنه مشکلات زیادی برات ایجاد کنه.

پس حالا که به قول خودت ذوق ازدواج نداری مجبور نیستی ازدواج کنی.

به هیچ عنوان با این دیدگاه و روحیه عقد نکن.و ه خانوادت و نامزدت بگو زمان بیشتری برای فکر کردن میخواهی.

این مشکلاتی که اول راه شما با ایشون داری اصلا خبو نیست.دامنه شروع این مشکلات برمیگرده به حداقل یکسال بعد از عقد.نه حالا.نه در طی سه ماه.

و یک سوال از شما خانوم تحصیلکرده:

هرکسی هر جوی به شما بده شما تحت تاثیر قرار میگیری ؟!

مثلا اگر من الان به شما بگم 7 سال درس خوندن وپزشک عمومی شدن در ایران که پر از متخصص بیکاره چه فایده ای داره، شما فردا صبح رشته ات رو رها میکنی؟

و دیگه اینکه وقتی شما با حرفهات ایشون رو تحقیر میکنی و یا ایشون رو هم سطح خودت نمیبینی و نگران فاصله حقوقیت در اینده هستی چرا به این رابطه پایان نمیدی؟
ایشون الان تمام سعیش رو در بدست اوردن دل شما میکنه.اما فردا که ازدواج کردید این تحقیرهایی که شما ایشون رو میکنید جاش عوض میشه.در واقع مثل عقده یا کینه سر باز میکنه.

مریم جان

این اقا رو باید همینطوری که هست دوست داشته باشی و بپذیریش.فرض رو بر این بذار ایشون کوچکترین تغییری در قیافه و وزن و ...نخواهد کرد.ایا با این شرایط میتونی به عنوان همسر اینده روش حساب کنی؟

به هیچ عنوان دو دل تصمیم نگیر.این همه با قاطعیت ازدواج میکنن و زندگیشون منجر به جدایی میشه.وای به روزی که انقدر دو دل تصمم گرفته بشه.

[aboy]

با حرفاي maryam123 كاملا موافقم. من يه خانومي رو ميشناسم كه با يه مردي كه از خودش خيلي پايينتره ازدواج كرده الان مثه ... پشيمونه. مرده هم بهش گفته بميرمم طلاقت نميدم. الان شما اختيارت دست خودته ولي وقتي نشستي پاي سفره عقد ديگه اختيارت دست اون مرد هستش. چرا عاقل كند كاري كه باز آرد پشيماني؟؟؟