تازه متوجه شدم که اونی نبود که میخاستم خواهشا کمک کنید

[peyman00]

یعنی چی برای یه عمر حل کنم اکه تموم کنم راحت میشم و ابروم میره ولی از یه طرف دختره خیلی دوسم داره دلم نمیاد ولی فریبم داه

[mohammad2012]

من جای شما بودم.. یه طوری غیر مستقیم بهش میگفتم..
میگفتم یکی از دوستام بوده که .. بعد ماجرای خودمو تقریبا میگفتم براش.. ببین واکنشش چیه ..

[مدیرهمدردی]

یه مساله ای رو در نظر داشته باش..
برو و مشکل رو سعی کن حل کنی ولی واقعا اگر میبینی حل نمیشه تمومش کن

با سلام و احترام
عزیزان خیلی خیلی توجه کنند.
اگر شما در جایگاه مراجع بوده و مشکلتون را طرح می کنید، اگر اشتباهی انجام دادید پذیرفتنی هست.
اما اگر ذیل تاپیک مراجعی در مقام راهنما و مشاور جواب می دهید. باید بسیار سنجیده و دقیق صحبت کنید. اگر شک دارید بهتر هست سکوت کنید تا ببینید کارشناسان، مدیران و پیشکسوتان چه نظری دارند.

ما به کسی نمی گوییم برو مشکلو حل کن اگر نشد، تمومش کن.

مراجع مذکور نیاز دارد که معیارهایی را که هنگام ازدواج به صورت مبهم در ذهن خود داشته است، بیرون بکشد و بازنگری کند و شفاف کند.
بسیاری از انتظارات و معیارهای ما عامل رنج ما می شود.
گاهی هم انتظارات و معیارها صحیح هست، اما عدم دقت و تمرکز به هنگام خواستگاری (که بیشتر به خاطر شدت احساسات هست)، موجب ندیدن واقعیت ها می شود.

اما اکنون چه باید کرد.
باید همانطور که دوستان اشاره کردند. ارزیابی مجددی از معیارهایمان داشته باشیم و صحیح و غلط آنها را باز شناسیم.
و بعد از آن دوباره بررسی کنیم.
اگر هم معیارهایمان صحیح بود، و هم پس از بررسی دیدیم اکثر معیارهایمان با فرد مذکور تطابق ندارد، مرحله بعد پیش می آید که به بازسازی و تغییر همسرمان اقدام کنیم.

[الف-ح]

اقا پیمان دوستان گفتن مشکلاتت رو یکی یکی بنویس ..
اگه این کار رو بکنی ذهن خودت هم باز تر میشه و اولویت هات برای خودت مشخص میشه و بهتر میتونی تصمیم بگیری ..

[آگرین]

ممنونم ولی من فریب خوردم من هر چی داشتم رو کردم ولی اون طوری حرف میزد که در سطح بالاتر قرار دارن حتی یه دست لباس خوب نداره و همینطور خانوادش نمیخام توهین کنم ولی باید از اول میگفت اگه از اول میدونستم ابدا تا این مرحله پیش نمیومدم به خدا الانم موندم الته اونها تو یه شهر دیگن

میگین چیکار کنم؟

سلام
مطمنا شما مستقیم نرفتین سر سفره عقد؟؟؟!!!!!
اگر بخواهیم فرض کنیم در بدترین شرایط و محدودیت برای ارتباط و شناخت بودین ، در این صورت هم خیلی مسایل را میشه تو جلسه خواستگاری وبله برون و نامزدی و... قابل مشاهده است ، مثل نوع لباس پوشیدن نوع پذیرایی کردن نوع صحبت کردن...بالاخره یه نشانه هایی بوده که احتمالا خودتون نخواستید ببنیندو حتما یه علتی برای ندیدن داشتین

[digitalman]

من جای شما بودم.. یه طوری غیر مستقیم بهش میگفتم..
میگفتم یکی از دوستام بوده که .. بعد ماجرای خودمو تقریبا میگفتم براش.. ببین واکنشش چیه ..

بنظر من روش خوبی نیست . خود این کار باعث میشه کلی سوء تفاهم و مسائل حاشیه ای پیش بیاد و قضیه رو پیچیده میکنه .

[sunlife]

سلام
آقا پیمان.....احتمالا این دختر خانم از یه خانواده مردسالاره و مردهای خانواده هم چندان آداب معاشرت بلد نیستند و تلاشی هم برای بهبود روابط اجتماعیشون نمی کنن. ولی این دختر خانم از این وضع ناراضی بوده و دوست داشته با فردی مثل شما و با خصوصیات اخلاقی شما زندگی کنه......
برادر عزیز اگه خانمتون در رفتارشون مشکلی دارن می تونید در موردش فکر کنید و به عنوان یه مشکل بهش نگاه کنید ولی اینکه پدرش و یا بردارش اینطورین به اون دختر هیچ ارتباطی نداره.....اون دختر خانم فردی با خصوصیات شمارو انتخاب کرده چون احتمالا خودش هم دل خوشی از رفتارهای برادرش نداشته......
شما حتی می تونید منشا تاثیرات مثبتی در خانواده اون باشید و با رفتار درست و منطقیتون به اونها هم راه و روش رفتار صحیح رو نشون بدید.
خودتون رو سر جای همسرتون قرار بدید...آیا انصاف بود که مثلا شما بخاطر رفتار خواهرتون محاکمه می شدید؟؟
خدارو شکر کنید که تنها مشکلتون در ابتدای زندگی سلام نکردن برادرخانمتون و دراز کشیدن پدرخانمتون هست....سخت نگیرید و همچنان عاشق بمانید.

[بالهای صداقت]

سلام

احساساتت را می فهمم ، آزردگی و رنجت قابل درک هست .... و چقدر تحملش سخت هست ....
دلم می خواد ببینم مسبب این رنج ها کیست؟
تو ... همسرت ، خانواده ات ، خانواده اش ، من ، او ، و ....
راستی وقتی داشتم پست های تاپیکت رو می خوندم ، دیدم یک چیزی یهو گم شد
چند بار تاپیکت رو خوندم ، با دقت ، اما پیداش نکردم ،
کاش خودت بتونی پیداش کنی
یادم رفتم بگم چی گم شده بود

خیلی به دلم نشست
هر اختلافی پیش میومد به راحتی حلش میکردیم
چون دوستش داشتم قبول کردم

اون " دوست داشتن " که نوشتی کو؟
یهو گم شد ...
چند بار پست هایت را خوندم ، دیدم نه قهری ، نه دعوایی ، نه دلخوری ، هیچی بین تو و همسرت اتفاق نیفتاده ، ولی اون " دوستش داشتم " گم شده

از نوشته هات این جوری بر می اومد که مذکر هستی ... توی زندگی مردها ، به مانند یک تکیه گاه می مونند ، و زنها بهشون تکیه می کنند ، این نقش حمایتگر که مردها بر عهده دارند برای یک زن خیلی مهم هست ، و برای مرد هم غرور و آرامش و لذت را به همراه می آورد ... منتها در کنار گم شدن " دوست داشتن" دیدم قبول کردن هم دود شد و به هوا رفت ... موندم یه زندگی که بین دو نفر با عشق شروع شده بود ، چگونه بدون حمایت می تونه پربار بشه و به ثمر بشینه

بعد با خودم فکر کردم که قلیان احساسات و فوران عواطف باعث شده بود که اون "دوست داشتن" و اون "قبول کردن" بیاد ، حالا که اون امواج احساسات فروکش کرده ... واقعیت عیان شده هست

به نظرت راه برون رفت از این مشکل چیست؟

( 12/2/1386)

همسرم ، اون شخصی نیست که فکر می کردم

یکم: شما هنگام ازدواج با یک شخصیت ازدواج نمی کنید، در واقع با سه نوع شخصیت ازدواج می کنید:
- شخصیت و خصوصیاتی از فرد که در واقع وجود دارد
- شخصیت و خصوصیاتی که شما گمان می کنید، در فرد وجود دارد.
- شخصیت و خصوصیاتی که فرد به لحاظ ازدواج با شما در او پیدا می شود، یا رشد می کند و یا از بین می رود.

لذا شما به خاطر اینکه فقط بنددوم را در نظر گرفتید؛ ( گمانی که از شخصیت فرد داشتید) با او ازدواج کرده اید.
اکنون که بسئوال خود را در میان گذاشته اید در واقع به بند اول اشاره می کنید( شخصیت واقعی فرد).
ولی فراموش نفرمائید که اکنون نیز نسبت به بند سوم کم توجه هستید( شخصیتی که در ارتباط با شما می تواند پیدا کند).
لذا از آنجا که جدایی و طلاق به عنوان راه آخر همیشه وجود دارد، بهتر است با توجه به بند سوم کوشش هایی در جهت تغییر وی و خودتان انجام دهید.

دوم: به نظر می رسد شما فرد بسیار منطقی باشید، این فی نفسه بد نیست اما در زندگی گاهی یک بعدی بودن و رشد افکار به طوری که احساس ضعیف شود مشکل ایجاد می کند. شما نیاز به اجرای مهارتهای ارتباطی از جمله هم حسی، مهارتهای گوش دادن و همدلی از یک طرف و پرهیز از نصیحت و راهنمائی، انتقاد، سرزنش، طعنه، دستور، تهدید،از طرف دیگر دارید.
اگر چنانچه اشاره کردید ، همسرتون این همه دوستتون دارد، پس بدانید از سرمایه عظیمی جهت تغییر زندگی خود برخوردارید.

سوم: همه این مسائل که گفتم معطوف به نقش شما در زندگی بود، و این به معنای بی نقص بودن افکار، احساس و رفتار همسرتون نیست،

چهارم: در خانواده کمتر به موردی بر می خوریم که فقط و فقط یکی از طرفین با مشکل روبرو باشد و دیگری صد درصد درست عمل کند( البته میزان و درصد سهم طرفین در مشکلات ، تفاوت دارد). با پذیرفتن این پیش فرض، از شدت احساسات منفی و نامطلوبتان کاسته می شود،

همون جوری که در ابتدای آشنایی احساسات عاشقانه دست و پای تو را بسته بودند ، الان هم احساسات منفی دست و پای تو را بسته اند
پس عاقل و زیرک باش و فعلا در تنور احساسات منفی ندم

(11/5/1386)

خانواده همسرم به من احترام نمی گذارند
به نظر شما رفتارشون درسته؟

مراجع عزيز، من در اينجا نمي خواهم در مورد صحيح يا غلط بودن رفتار خانواده همسرتان صحبت كنم. چون من نمي توانم الان روي آنها تاثير بگذارم. اما شما مي توانيد تغييراتي را روي ذهن و فكر خود ايجاد كنيد كه منجر به آرامش شما مي شود.

[IMG]http://www.hamdardi.net/imgup/19427
/1302669636_19427_274170171b.gif[/IMG]
یکم
يكي از خطاهاي شناختي و فكري شما اينست كه تصور مي كنيد بايد همه آدمها عادل و منصف باشند. در واقعيت اينگونه نيست. و اگر چنين تصوري داشته باشيم دچار نگراني و ناآرامي مي شويم. اگر به جاي آن با خود بگوئيد: « اگرچه همه آدمها عاليست كه عادل و منصف باشند، اگرچه عاليست خانواده خانم من هم عادل و منصف باشند، اما در حقيقت خيلي از آدمها ضعف دارند و اينگونه نيستند و خانواده همسر من هم از اين دسته هستند. »
در واقع شما مي پذيريد خانواده همسرتون نقاط ضعفي دارند. ما مي دانيد كه آنها 20 نيستند، لذا آْنها را با همين نقطه ضعف مي پذيريد.



بخشي از مشكل هم به شما بر مي گردد. تا وقتي كه ما براي خودمان از درون ارزش قائل نيستيم يا ارزش خود را درست ارزيابي نمي كنيم، هميشه در چشم ديگران دنبال احترام مي گرديم. دنبال تمجيد و توجه.
در حاليكه ارزشمندي ما در درون ما نهفته است و هيچكس ( از جمله خانواده همسر) نمي توانند اين ارزش را كم يا زياد كنند. و اين تصور ماست كه فكر مي كنيم با حرف و رفتار آنها بالا و پائين مي رويم. در واقع ما با رفتار، ويژگي ها و صفات خود رشد مي كنيم ، بالا مي رويم يا پائين مي آئيم و اين ربطي به تعريف و تمجيد و تحويل گرفتن ديگران ندارد.
تا وقتي كه ما احترام خود را از چشمهاي ديگران گدايي كنيم، به آنها محتاجيم و اگر آنها بد رفتار كنند، ما احساس حقارت مي كنيم. پس در اين زمينه هم مي توانيد روي خودتون كار كنيد.

با توجه به دوتا نقل قولی که برایت آوردم
ابتدا با کمک گرفتن از نقل قول دوم ، روی آرامش خودت و تعدیل احساس منفی ات کار کن
سپس به بازنگری معیارهایت برای ازدواج بپرداز
فکر نکن یک ساعته میشه ، همه معیارهایت را بازنگری کنی ، یه پروسه زمان بر هست ، به همین خاطر حتما باید در آرامش باشی تا بتونی درست نتیجه بگیری
با دیدی باز و بدون پیش فرض ذهنی ، با خودت خلوت کن و معیارهایت را دونه دونه بنویس
زیاد مقاله ها را بخون توی همین سایت به وفور مقاله هست
شاید بعضی معیارها را با خوندن مقاله ها بدست بیاری و یا بعضی هاشون رو هم حذف کنی
پس با دقت این مرحله رو برو جلو
بعد از اینکه معیارهایت کاملا واضح و مشخص شد ، آنگاه بسنج ببین تو چه اقدامی برای بهتر شدن زندگی ات می توانی انجام دهی
سپس به نقل قول اول توجه کن و بعد سوم را زیر نظر بگیر یعنی:
شخصیت و خصوصیاتی که فرد به لحاظ ازدواج با شما در او پیدا می شود، یا رشد می کند و یا از بین می رود
در اینجا ببین تمرکز بر این قسمت چقدر می تواند به بهبود زندگیتان کمک کند

از آنجا که برای ویران کردن هر لحظه امکانش هست ، برای ساختن تمام تلاشت را بکار بگیر

[peyman00]

ممنونم از همه دوستان تو این چند روزه خیلی سعی کردم با خودم کنار بیام ولی هر روز دارم یه نکته منفی از خودش و خانوادش میبینم موندم به خدا چیکار کنم به دختر هیچی نکردم میبینم اصلا نمیتونم با این یه عمر زندگی کنم فقط بفرمایید که چجوری باید بهش بفهمونم که به درد هم نمیخوریم و یه جوری تمومش کنیم که اثار منفیش کم باشه برای من که همه چی تمومش شده لطفا کمک کنید

[parvane123]

سلام دوست عزیز
خیلی متاسفم که تو این شرایط قرار دارین
مطمئن باشین به هر نحوی هم بخواین تموم کنین بازم اون دختر لطمه خیلی بزرگی خواهد دید
یه سوال ازتون دارم شما مطمئن هستین که بعد از جدایی از ایشون حتما مورد بهتری از ایشون، همسر شما خواهد شد؟ شما الان دارید ایراد میگیرید که سطح همسر و خانوادش از شما پایین تره مطمئن هستین که همسر بعدیتون به دلیل سابقه طلاق شما رو پایین تر از خودش احساس نخواهد کرد؟؟
فکر میکنم بهتره یه مقدار محتاطانه تر راجب طلاق فکر کنید