در سن 30 سالگی تک و تنهام
سلام بچه ها
خوبید؟
درسته که توی عنوان کل مشکلم رو توضیح دادم ولی برا کسایی که بخوان کمکم کنن بیشتر شرح میدم...
من یه پسر 30 ساله و تک فرزند خانواده هستم,
مشکلی که من دارم این هست که خیلی احساس تنهایی میکنم
البته من با وجود اینکه خونه تنهام ولی بیرون سعی کردم دوستهایی برا خودم داشته باشم که باهم باشیم و کار و تفریحات مشترک باهم انجام بدیم
اما هیچ کس رو ندارم که واقعا براش مهم باشم
خودم,حالم,هیچ کس نیست که اگه یروز حالم بد بود بفهمه و کنارم باشه
کار و روال زندگیم برا هیچ کس مهم نیست,کی رفتم کی اومدم,اصلا اوضاع روبراه هست یا نه....
توی مناسبتها,عید,تولدم,روز مرد,.... هیچ کس نیست برام کاری کنه یا اصلا واسه کسی مهم باشم,یا من براش کاری کنم
مشکلم حالا این هست که چطوری میتونم این احساس رو توی خودم از بین ببرم؟
شب که اومدم خونه دلم از تنهایی نگیره
ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻴﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻪ ﭘﻮﻝ ﻣﻴﺨﻮﺍﻱ ؛ﻧﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻱ ،ﻧﻪ ﮐﺴﻮ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻱ !ﻧﻪ …
ﻳﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﻣﻴﺨﻮﺍﻱ!
ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ … !!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)