اشعار برگزیده

[108]

آهای خاطره ی خوبِ تا اَبَد با من

و سیبِ سرخِ همیشه نچیده حتّی من

عروسِ خاطره های به آرزو نزدیک

دو گام فاصله داری به انتها ، تا من

تمامِ شهر تو را عاشقانه می خواهند

تمامِ شهر ، بگو نه ، بگو که تنها من

تو خطِّ فاصله من ، این حصار را بشکن

که تیشه دست تو افتاده است اما من

شبیه سخت ترین سنگ کوه غم هستم

که یا بمان و مرو ، خُرد می شوم یا من ...



شعر از دوست بسیار با ارزشم آقای محسن سلطانی ( هجران )

[erfan25]

گرچه دوری زبرم ، همسفر جان منی
قطره اشكی و بر دیده گریان منی
در دل شب منم و یاد تو و گوهر اشك
همره اشكی و هم برسرمژگان منی
این مپندار كه نقش تو رود از نظرم
خاطرت جمع كه در خواب پریشان منی

[108]

اگر نه روی دل اندر برابرت دارم
من این نماز حساب نماز نگذارم
زعشق روی تو من رو به قبله آوردم
وگرنه من زنماز و زقبله بیزارم
مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو با توبگزارم
وگرنه این چه نمازی بود که من بی‏تو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم
نماز خوان به صفت چون فرشته ماند ومن
هنوز در صفت دیو و دد گرفتارم
کسی که جامه به سگ برزند نمازی نیست
نماز من به چه ارزد که در بغل دارم
ازین نماز نباشد به جز که آزارت
همان به آن که ترا بیش از این نیازارم
ازین نماز ریایی چنان خجل شده‏ام
که در برابر رویت نظر نمی‏آرم
اشارتی که نمودی به شمس تبریزی
نظر به جانب ما کن غفور و غفّارم






شعر : حضرت مولانا علیه الرحمه

[shad]

دوباره بادبادک نخ و فریاد

سکوتی پاره پاره در کف باد

چه می شد دستهایت کودکانه

مرا در بازی خود راه می داد

[shad]

درخت سبز دنیای تو بودم

و مغرور از تماشای تو بودم

چه می شد لحظه هیزم شکستن

تو من بودی و من جای تو بودم!

[shad]

صدایم می شنیدی بد نمی شد

به دادم می رسیدی بد نمی شد

به هنگامی که می رفتم از اینجا

تو نازم می کشیدی بد نمی شد

[shad]

مترسک بود و من را از خودش راند

کلاغی را که خوب آواز می خواند

هوای او کلاغم کرد اما

چه میشد بین گندمها نمی ماند

[shad]

من قامت بلند تو را در قصیده ای

با نقش قلب سنگ تو

تصویر می کنم

[red rose]

هر چه دارم از تو دارم

ای همه دار و ندارم

با تو آرومم و بی تو بیقرار بیقرارم

گفتی باشم حالا هستم چشم به راه یه نگاهت

می دونم منو می بینی که نشستم سر راهت

با تو کوچه های بن بست میرسن به کهکشونها

با تو بیراهه یه راهه به نشون بی نشونها

اونا که از تو نشونی روی پیشونی ندارن

داغشون رو دلشونه خم به ابرو نمیارن

رسم من فرشتگی نیست من که درگیر زمینم

تو خودت اینو می خواستی من یه آدمم همینم

اونی که رو دوش خسته اش یه امانت از تو داره

گاهی کم میاره اما، این امانت رو میاره

[red rose]

بذار هیشکی کنار ما نباشه

ما که از آدما چیزی نمی خوایم

همین قد که به همدیگه رسیدیم

دیگه هیچی از این دنیا نمی خوایم

کسی با هم نمی خواد ما رو اما

حالا ما با همیم تنهای تنها

چقدر دلگیره شادی توی غربت

ولی آسون تره از دوری ما ...