دوستان خوبم واقعا ممنون که همگی بهم نظراتون گفتید
منم خودم میدونم که ادامه این رابطه اصلا برای من خوب نیست
آ
فرین عزیزم.این خودش بزرگترین فدمه.پذیرش
قصذم تعریف از خودم نیست اما باور کنید که ادمی هستم که همیشه سعی کردم واسه همه اطرافیانم مرحم باشم نمیگذارم کسی از دستم ناراحت باشه
این خیلی خوبه که نمیزارید کسی از دستتون ناراحت شه.اما عملا توی زندگی امکان پذیز نیست.همه ی آدمها ظرفیت و شرایط خاص خودشونو دارن.نباید خودمونو تحت فشار بزاریم تا همه رو خوشحال نگه داریم.
بخدا بارها شده قلبم ریشه ریشه شده اما نفرین نکردم نمیدانم میتونید حال من درک کنید یا نه وقتی عکسهای جشن انها خواهرش نشونم داد چه حالی شدم وقتی خواهرش بهم زنگ میزنه عذاب وجدان میگیرم باور کنید چندین بار گفته که بیا بریم خانواده ام میخواهند ببینن تورو اما از رو در روی با انها خجالت میکشم ولی خوب دلمم برای خودم میسوزه اخه به جرم چه گناهیم؟ چرا من ؟
بازم آفرین که نفرین نمیکنید.نفرین کار آدمهای ضعیفه کسانی که اشتباهات خودشونو نمیپذیرن.اگه ارتباط با خواهرشونم اذیتتون میکنه این ارتباط رو کم یا قطع کنید.برای خودتون دلسوزی نکنید.و احساس گناه هم نکنید.درسته که شما گناهی نداشتین اما ادامه این روند که چرا من؟مگه کناهم چی بود؟ شما رو وارد چرخه ی احساسی میکنه که بی نتیجه است و تنها باعث افسردگی و انزواتون میشه.
باور کنید هر لحظه که صدای گوشیم بلند میشه دلم میلرزه وقتی یادم میاد که هنوز از چیزی خبر نداشتم و چقدر خوشحال بودم که کسی که انقدر به عقایدم نزدیکه پیدا کردم از سادگیم عصبانی میشم اما بهش گفتم که من همیشه از زندگیت با خبرم اگر بفهمم که باز راه بیراه رفتی خودم به همه میگم چه ادمی هستی
مطمئنا ایشون تنها کسی نبودن که عقاید مشابه شما داشتن.در ضمن معمولا این دسته از آقایون سعی میکنن با شبیه نشون دادن خودشون به طرف مقابل حس اعتماد و نزدیکی رو به طرف مقابلشون القا کنن.اگر قراره این رابطه رو کات کنید لازم نیست حتی به کارهای ایشون در آینده کاری داشته باشین.فقط و فقط روی خودتون متمرکز شین.با مشکلات و مسائل ایشون چه در حال و چه در آینده کاری نداشته باشین.ما فقط منجی یک نفر در دنیایم و اونم خودمون هستیم.
اما الا" تسبت به همه بدبیبنم حتی به برادر خودم انقدر به زن داداشم گوشزد کردم که حواست باشه که عصبانی شد و کاری کرد که تنها برادرم با من قهر کنه
بدبینی رو کنار بزارین.خوش بین مطلق هم نباشین.واقع بین باشید اما در حد ممکن از واقعیات برداشت خوب کنید.واقع بینی در جریان خودتون باعث میشه که شکرگزار باشین که به این مسئله پی بردین و تواناییشو دارین که رابطه تونو قطع کنید.یعنی یک آینده ی روشن و عالی پیش روتونه.
خواهر هم که ندارم با تنهایی چکار کنم بچه ها من از تنها شدن و تنها بودن میترسم
همه ی آدمها به نوعی تنهان.مگر این که بتونن خوذشونو با شرایط وقف بدن.مسلما ز این به بعد میتونین با آدمهای جدیدی رو به روشین.حتی کسانی هم که از شریک زندگیشون جدا میشن شانس دوباره دارن شما که مشکلتون در این حد نبوده.
.نمیخوام کارم توجیه کنم نه خودم همه چی میدونم اما فقط یک چیزی نمیفهم که چرا اون کسی که مدعی خواستن زنش بوده و اونو به خانواده اش ترجیه داده پس چرا با من دوستی کرد چرا به حریم خصوصی من پا گذاشت چرا تا قبل اینکه من بفهمم همیشه صحبت از وفا صداقت میکرد چرا وقتی فهمید من فهمیدم باز خواست من داشته باشه چرا با من از مهربونیهای زنش میگه چرا خیلی راحت بهم میگه با تو ارومم من وقتی حلقه تو دستش میبینم احساس خفگی میکنم یعنی یک مر انقدر راحت میتونه آغوش متعلق به زنش بروی همه باز کنه وقتی تو تولد برادرم آمد همه بهم گفتند وای خوشبحالت تو چقدر خوش شانسی که یکی پیدا کردی اینقدر مهربان اماهیچکدام از زخم دلم خبر نداشتند باور کنید در این 1ماه که فهمیدم 7کیلو کاهش وزن پیدا کردم شبها با گریه میخوابم صبحها سرم سنگین حتی این ترم مرخصی گرفتم با همه این کاراش باز زبانم نمی چرخه که بگم الهی خیر نبینی من روز 1 همه چی صادقانه گفتم تو که میدانستی چرا با وجدانش چطوری کنار میومده بخاطرش جلوی خودش با کیا که بحث نکردم اعتماد خانوادم بخاطرش فروختم گفتم ارزش داره اما حالا این نبود جواب این همه صداقتم حتی میخواشت امتحانم کنه یل هر چیزه دیگه گفت ورشکسنه شدم چکام برگشت خورده 50 2میلیون تومان باید بدم کم دارم چکار کنم گفتم کمکت میکنم وقتی فهمید چطوری میخوام کمکش کنم فقط بهم گفت خوشبحال همسرت الانم باز با حرفاش زخم دلم عمیقتر میکنه میگه از دوست پسردیگه ات چه خبر کی شیرینی عروسیت میدی
حق دارین که ناراحت باشین.این آقا مشکلات شخصیتی خاص خودشو داشته.و شما مسئول حل اونها نیستین.ایشون فقط دنبال دریچه ای میگشته که به رایگان و به دور از هر مسئولیت ازش محبت کسب کنه.این تقصیر شما نیست.اما حالا که فهمیدین راه درست چیه با توکل به خدا درش قدم بردارین.اعتماد خانواده تون مسلما بعد از قطع این رابطه دوباره به شما جلب میشه.خانواده ی شما خیر و صلاحتونو میخان و وقتی ببینن که شما خودتون دارین کار درست رو انجام میدن صد در صد راضی و خشنود میشن.
نمیدانم بچه ها برام دعا کنید کم نیارم گوشیم خاموش کردم که تا شمارش میبینم وسوسه جواب دادن نشم اما بخدا دلم اتیشه درکم میکنید نه؟ چرا با من اینکارو کرد چرااااااااااااااا ؟جواب این دلشکسته من کی باید بده حمافت خودم یا وجدان ماهان
گوشیتون خاموش نکنید.شماره شو بزارید تو ریجکت لیست.یا خطتونو عوض کنید.لزومی نداره که به خاطر ایشون به خودتون سخت بگیرید.حال شما کاملا قابل درکه اما نیاز به واکنش اورژانسی داره تا سریع حل بشه.از اینکه چرا با شما این کارو کرد و غیره چشم پوشی کنید.ایشون مسلما وضعیت نرمالی نداشته و این موضوع به هیچ عنوان به شما برنمیگرده پس دیگه از این چراها و اما و اگرها دست بردارین.
جواب دلشکسته رو خدا میده.خدا کمکتون میکنه البته به شرطی که بهش توکل کنید.
کمک به قطع ارتباط با متاهل (خیلی سردرگم شدم)
سلام دوستان خوبم دختری هستم تحصیلکرده به لحاظ اجتماعی اکتیو موندم سر در گم 3 سال پیش با پسری اشنا شدم تو این رابطه حس قشنگی داشتم چون من دختریم که با هر کسی ارتباط خصوصی برقرار نمیکنم من حتی با پسرهای فامیلم میگم میخندم اما حتی دست هم نمیدم باهاشون ولی شیطنتم زیاد و همه اذیت میکنم شادم تو این دوستی قانون خاص فقط این بود که زمتنی که ماهان خانه است ارتباط تعطیل بهانه اش هم این بود که جلوی باباش نمیتونه حرف بزنه و دست بر قضا با خواهرش هم محله در امدم و فهمیدم که بلههههههههههههههه طرف از همان موفعه که با من ئوست شده متاهل بوده ولی با مخالفت خانواده اش و الانم فقط ماهان میره پیش خانواده اش زنش قهره و گفته اونا باید بیان تا منم اشتی کنم حتی در جشن تنها برادرش نبودند چون بهشان نگفته بودند اخه از 3 ماه قبل ازذواج ماهان از خانه قهر کرده بوده الانم خیلی مشگلاتش زیاده قسط هزینه دانشگاه خرج رفت و امد خانه خود دختره داشته خواهرش میگه دختره خودش امد خواستگاری کاش تورو زودتر میدید تا اینکه فهمید من میدونم کلی حرفای جالب زد و اینکه میشه با هم باشیم این حس داشته باشیم بهم ادما همدیگرو خیلی بهتر از زن و شوهرها میتونند درک کنند بذون اینکه همسر باشند از طرفی مدعی اینم هست که زنش خانم خوبه اما فوق العاده حساس و میگه وقتی با تو حرف میزنم ارامش دارم نصف بیشتر مشگلاتم با تو حل شد منم در این 3 سال هیچی کم نزاشتم به عناوین مختلف هدیه میخریدم براش نا گفته نماند که من ساکن تهرانم اما دانشجو شهرستان و ماهانم تهران هست و ما همدیگرو خانه برادر من میددیم چون میگفت خیابان امنیت نداره اما حالا میفهمم چراااااااااا؟ حالا من نمیدونم چکار کنم تشویقش میکنم به خانه اش و اینکه با زنت حرف بزن بیاد به دیدن مامان و بابات میگه نه اون خیلی رفته ولی جواب نگرفته نمیخواو ارامسس بهم بریزم میگم پس خودت چی میگه خدام بزرگه من با خانواده همسرم مشگلی ندارم بهم خانه دادند بردنم سر بهترین کار ماشین انداختن زیر پام باید تا اخر عمر سپاسگذارشون باشم اما همه اش به نام زنش من خودمم جای اون زن میزارم گناه داره نمیخوام سفره عشقم روی پشت بام کسی دیگه پهن کنم حتی میدونم به زودی ممکن پدر هم بشه و ثابت شده رفتنی این داستان منم و ماندنی اونه بهش هم گفتم اگه بفهمم نفره بعدی بیاد خودم به زنت میگم حالا من باشم یا نباشم اما واقعا داغونم نه شب دارم نه روز ان دختر شاد حالا شده منزوی اگه یک روز حرف نزنیم کلافه ام باهاش خیلی خاطره دارم نه پای رفتن دارم نه دل موندن دروغ چرا دوستش دارم با اعماق وجودم من با اون خیلی چیزارو تجربه کردم خیلی چیزارو بلد نبوذم اون یادم داد اون حس دوست داشتن یادم داد و خیلی چیزای دیگه بهم بگید چکار کنم اگه کات کنم با دلم چکار کنم وقتی به جدایی فکر میکنم بخدا کارم به بیمارستان کشیده میشه زیر سرم میرم باورش سخته اما واقعیت حالم بد میشه نفسم در نمیاد کمکم کنید دوستان اما به داستان من از چشم من نگاه کنید اولین دوست اولین عشف و اولین تجربه ها با توجه به اینکه روز اول هم گفت به ازدواج نباید فکر کرد تا ببینیم چی فسمت رقم میزنه حتی 1 بار گفت بابات تورو به من میده اگه بیام خواستگاری؟ وبعدش هم گفت که سوالم اشتباه بود اما نگفت چرا داغونم الا 20 روزه که حوصله هیچی ندارم دوستام میگن باشید باهم اومولی فکر نکن اما وجدانم چی میشه تورو خدااااااااااا اگه میگید فراموشش کنم بگید چطوری کاش میتونستم با یکی از اعضای خانوادم حرف بزنم اما نمیتونم مشگل هم از من نیست تفوت نسلی و نداشتن خواهر در ضمن 27 سالمه و کارشناسی ارشد میخونم
نوشته اصلی توسط آویژه
. شایدم بهش عادت کردم ؛ نه بدون رو دروایسی دوستش دارم اصلا حسودیم میشه به زن اولش آخه اون همه چیز به پاش ریخته ؛ من چی دارم . 
بهتره برم تو بقیه تایپیکها درباره همسر دوم , آسیبها و راهکار هاش بگردم 
؛ اگه شرایط مالی داره باهاش صحبت کنم به شرطی که خیلی فرق نگذاره حاضر بشم زن دومش باشم البته یک کمی هم تو زندگی باید قبول کنم که باید ایثار کنم . آخه الان 27 سالمه دیگه وقتشه مادری کنم 
علاقه مندی ها (Bookmarks)