با سلام به همه دوستان
1سال پیش با یکی از هم دانشگاهیام(دختر) ارتباط دوستانه برقرار کردم. اولش راضی نبود ولی به مرور زمان قبول کرد که مثل خواهر برادر باشیم. تا 7ماه فقط اس ام اس میدادیم! بدون ابراز احساس! چند بار سعی کردیم تمومش کنیم ولی بعد چند روز دوباره شروع میشد! کم کم احساسی شد رابطمون(بعد از اولین دیدار خارج از دانشگاه)
تا حالا حتی فکرش هم نکردیم که بخوایم دست هم رو بگیریم یا... همیشه اون بیشتر وابسته بود و انصافا خیلی دوستم داشت و داره! اون بیشتر هدفش ازدواج بود تا دوستی! و منو فرد ایده آلش میدونه اما من شرایطم خوب نیست(2سال درسم مونده، سربازی نرفتم ، کار دائم ندارم ، پس انداز ندارم ، پشتیبان مالی هم ندارم)
منم دوستش دارم و از خیلی جهات شبیه منه و با هم تفاهم داریم تقریبا! اما من شرایط ازدواج رو ندارم و میخوام آینده ام تامین باشه نه اینکه با قرض و... زندگی رو شروع کنم!
اگه بخوام الان تمومش کنم رابطمو، عذاب وجدانمو چه کنم؟ جواب خدا رو چی بدم؟ مگه آدم در مقابل علاقه ای که در افراد ایجاد میکنه مسئول نیست؟
اگه بخوام ازدواج کنم، درسمو چیکار کنم؟ چه کسی پشتیبانم باشه؟ بیشترین نگرانی و مشکلم مربوط به مسائل مالیه!
مادر طرف در جریان ارتباط هست ولی نمیدونه که در مورد ازدواج حرف زدیم.
اینو هم بگم که هر دو به اعتقادات پایبندیم و حرمت ها رو نگه داشتیم.
لطفا راهنماییم کنید، خیلی نگران هستم و عذاب وجدان وجودمو فرا گرفته![/size]
علاقه مندی ها (Bookmarks)