دوست عزیز مختصر و موجز بهت میگم.این حرف رو از یک آدم با تجربه داشته باش اگر چه 25 سالم بیشتر نیست. به شعار های فانتزی برخی از دوستان هم گوش نکن. این قضیه رو تو سینه ی خودت دفن کن بره پی کارش. ببین اگر شما تصمیم گرفته باشی که آدم پاکی باشی و دیگه خطا نکنی با گفتن این مطلب نه تنها لطفی به همسرآینده ات نمی کنی بلکه ویروس و میکروب شک و تردید و بد دلی رو وارد وجود همسرت می کنی و اگر بعد از شنیدن این قضیه حاضر هم بشود که با شما ازدواج کند دل او با شما صاف نخواهد شد. عزیز من هزار و یک راه دیگر در زندگی وجود داره که شما بتونی صداقت و راستی خودت را به همسر آینده ات ثابت کنی. به این حرف هم گوش نده که بعضی ها می گویند اگر راستشو بگی همسر آینده ات به خاطر صداقتت همه چیز را نادیده می گیرد. این حتمال وجود دارد که فکر کند موضوع حتی فراتر از این صحبت ها بوده و ظن و گمان جرم های ناکرده ی دیگری را هم در موردتان ببرد. شاید اگریک مثال بزنم قضیه روشن تر خواهد شد. اگر این موضوع را فاش کنی مثل این است که بروی بالای سر دوست عزیزت که خواب است و یک کشیده ی محکم بزنی زیر گوشش و وقتی بیدار شد بگویی به خدا قصدی نداشتم فقط می خواستم اطمینان حاصل کنم که راحت خوابیده ای و بیدار نیستی ، در صورتی که آن بنده خدا در خواب خوش بود و کار شما جز مشوش کردن او بهره ای نداشت. شاید این مثال خیلی دقیق نباشد اما گفتن رابطه های گذشته ات به همسرت وقتی که توبه کرده ای و پشیمانی، هیچ سودی به حالتان ندارد و فقط مانند آن سیلی آرامش او را به هم میزند. والسلام.
علاقه مندی ها (Bookmarks)