آموختن فنون مذاکره در خانواده مسئله ای مهم است. یک خانواده برای تعامل موفق، نیازمند استفاده از مهارت های کلامی مناسب و اصول و فنون مذاکره هستند. موضوع مقاله امروز بکارگیری فنون مذاکره برای رسیدن به توافق در زمینه های مختلف خانوادگی است.

فنون مذاکره در خانواده | عوامل مخرب

در بحث و مذاکره با اعضای خانواده،رفتارهای سمی می تواند، ضمن از بین بردن رابطه سالم میان اعضا، مذاکره را تخریب کرده و از مسیر آن خارج کند. در ادامه به تعدادی از این برخوردهای غلط اشاره می شود.

1-رفتار و برخورد تند

برای بیان یک موضوع حساس که دشوار به نظر می رسد، بهتر است نرم و مهربان شروع کنید و اجازه دهید دیگران با شما احساس راحتی بکنند. دنبال کردن مذاکره به روش سخت و تند باعث می شود، دیگران از ادامه بحث فراری باشند و احساس امنیت نکنند. در این شرایط مذاکره به خوبی پیش نخواهد رفت زیرا دیگر اعضا تمایلی به صحبت کردن نشان نمی دهند و حرف دلشان را نمی زنند. درواقع آن ها در لاک دفاعی خود فرو می روند.

برخورد تند و همراه با نقد باعث می شود، آنها احساس کنند مورد قضاوت ناعادلانه قرار گرفته اند. بنابراین برای رسیدن به مقصود خود باید ملاحظه به خرج دهید و طوری رفتار کنید، که دوست دارید با شما رفتار شود. درک دیگران و ایجاد فضای همدلی از اصول مذاکره خانوادگی و خصوصا مذاکره با کودکان است.

2-متهم کردن دیگران

گفت وگویی که با سرزنش و متهم کردن اطرافیان آغاز شود، به هیچ نقطه مثتبی ختم نمی شود. جملاتی که به وسیله آن ها دیگران را متهم به انجام کاری یا رفتاری می کنید، حس اعتماد و یکدلی را میان اعضای خانواده از بین می برد. روحیه مشارکت جمعی را نابود می کند و افراد را به تک روی می کشاند. در این شرایط مذاکره سازنده نخواهد بود و نتیجه دلخواه به دست نمی آید. به جای این که طرف مقابل را با جملات « تو خواستی» یا « تو کردی» مخاطب قرار دهید و بار مسئولیت آن چه پیش آمده به گردن او بیندازید، سعی کنید، بحث را با این جملات شروع کنید: « به نظر من» یا «من فکر می کنم».

کمک کنید طرف مقابل درک کند که شما چطور به داستان نگاه می کنید و سعی دارید او را متوجه چه چیزی کنید. این که آن ها را متوجه دیدگاه خود کنید، خیلی موثر تر از گرفتن انگشت اتهام به سوی آن هاست. که باعث می شود، بحث به جایی نرسد و به بن بست برسید. سرزنش دیگران نه فقط مذاکره را بلکه رابطه را نیز به چالش و تخریب می کشاند.

3-نصیحت کردن

استفاده از این روش در مذاکره، باعث می شود، مخاطب شما از صحبت شما سلطه گری و ایرادگیری شما را برداشت کند. نصیحت کردن، جایگاه تساوی در مذاکره را تغییر می دهد و به عنوان روشی برای کنترل کردن افراد در نظر گرفته می شود. که مذاکره را از مسیر درست آن خارج می کند و ادامه ارتباط برای رسیدن به نتیجه متوقف می شود. پس سعی کنید تا از شما خواسته نشده از این روش استفاده نکنید. در مذاکره حرفه ای از نصیحت کردن پرهیز کنید.

4-انتقال بحث به افراد خارج از خانواده

درباره موضوعی که می خواهید درمورد آن مذاکره کنید، با افراد خارج از خانواده صحبت نکنید. سخن چینی درباره مشکل پیش آمده در خانواده، به مخاطبین شما حس خیانت می دهد. مشکل شما نباید به بیرون از محیط خانواده کشیده شود. شما با این کارتان حقوق دیگران را ضایع کرده اید و حرمت اعضای خانواده را شکسته اید. این موضوع جز حریم خصوصی آن ها است، که نباید توسط شما نادیده گرفته شود.
به جای اشتراک گذاشتن موضوع با دیگران، طی یک مذاکره با اعضای خانواده آن را به روش درست مطرح کنید و از آن ها بخواهید، با بحث سازنده در رفع آن به شما کمک کنند. گسترش مسئله به بیرون از محدوده خانواده می تواند، پیامدهای نامطلوبی داشته باشد و راه مذاکره بعدی را نیز مسدود کند. تعیین حد و مرز ها قبل از شروع مذاکره نیز مفید است.

5-کلمات مخرب در گفت وگو

شاید واقف باشید، که کلمات تاثیر زیادی در برقراری ارتباط و در بحث و گو دارد. با استفاده از کلمات نادرست، کارکرد مذاکره را از بین می برید و پیام هایی را انتقال می دهید، که خوشایند مخاطبین نیست و تمایل آن ها را نسبت به گفت و گو کاهش می دهد. دانستن چگونگی صحبت کردن و کاربرد درست کلمات به بهتر شدن روابط و صحبت سازنده میان اعضای خانواده کمک می کند. خوب صحبت کردن در مذاکرات یک اصل مهم است.

6-دنبال کردن پیروزی

اگر نیت شما از مذاکره این است، که دست آخر به هدف خود برسید و در مذاکره برنده شوید بدانید، مسیر درستی را انتخاب نکرده اید. حتی اگر تلاش شما منجر به برنده شدن باشد، به دنبال آن اعتماد و صمیمیت مخاطب و خانواده را از دست می دهید. به جای آن می توانید، با کوتاه آمدن نسبی به حقوق هم احترام بگذارید و مذاکره ای برد_برد را پیش ببرید. بکار بردن انعطاف در مذاکره، بهتر می تواند در رسیدن به توافق مشترک که مورد نظر هر دو طرف است، کمک می کند.

7-کاربرد اتمام حجت

زمانی که شما از روش اتمام حجت استفاده می کنید، به پیامدهای انجام نشدن خواسته خود اشاره می کنید و بنابراین برای خواسته خود به زور متوسل شده اید. به این طریق حق انتخابی برای طرف مقابل و آزادی در خانواده قائل نشده اید. در صورتی که معنای مذاکره یعنی رسیدن به توافق و توافق یعنی استفاده از حقوق و اختیارات و صحبت پیرامون آن ها برای رسیدن به یک نتیجه مشترک. محال است، که با این روش بتوانید به چنین نتیجه ای برسید. این نوع شیوه کارامد نبوده و به بنیان خانواده آسیب می رساند. اگر قصد دارید روابط خانوادگی سالمی داشته باشید، باید از اعمال زور به شیوه اتمام حجت دوری کنید.