آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد

[باغبان]

به نام خدا



سلام



**هرچه طلب میکنی از خویش کن
غیر زدلخواه تو آگاه نیست
زان که دلی را به دلی راه نیست **



همه چیز ما درون ماست ، این می تونه نگاه انسانها را تغییر بده .
حافظ یه مصراعی داره : آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد .

بیگانه یعنی آنچه بیرون ماست .
یه آدم فقیری یه سروشی را خواب می بینه ، به او گفت من بیجاره ام ، نشانه گنج را به ما بگو .
گفت فراد میری تیر را میذاری در چله کمان در مزرعه خودت رها می کنی ، هر جا افتاد گنج اونجاست .
آن فرد رفت و تیر را گذاشت در کمان و کشید - خودش و اعضای خانواده رفتن ببینن اونجایی که افتاده کجاست – اونجا را کندن و دیدن چیزی نیست .
شب بعد سروش را به خواب دید – گفت نشانه گنج را بگو ،،،
باز مثل قبل همان مراحل را گفت و اون هم انجام داد و دید باز خبری نیست .
شب سوم می گریست برای سروش و می گفت چرا نمی گی گنج کجاست ،،،
گفت ، تو چه کار کردی ؟
گفت ،، تیر را در چله کمان گذاشتم و کشیدم و با قدرت رها کردم .
گفت ، من به تو چه گفتم ؟
گفتی ،، تیر را بذار در چله کمان و رها کن .
گفت ، تو چرا کشیدی - تو باید تیر را می ذاشتی در چله کمان و رها می کردی - تیر جلوی پایت می افتاد !
گنج خود تو هستی . داری بیرون دنبالش می گردی .




ما با این گنج فطرت ، بیگانه ایم .
تمام فقر بشر همینه - این پریشانی ها – این گرفتاری ها .. اینکه بیرون از گنج درونمون دنبال سعادتیم .
خیلی از مشکلات ما می تونه این باشه که نگاه ما اشتباه ست...
می تونیم نگاه زندگیمون را تغییر بدیم ...
این عالم زاییده تغییره...
به قول حافظ کارخانه ای که تغییر میکند .
یعنی اینکه تلاش کنیم - استقامت کنیم - انعطاف داشته باشیم




منبع کمک گرفته شده :
دکتر اسماعیل آذر
https://akharinkhabar.ir/book/9201981