ارتباط با جنس مخالف در آمریکا

سلام.
من قبلا اینجا چندتا پست گذاشتم.
خیلی خلاصه بگم من اومدم آمریکا و دارم یه دانشگاه خیلی خوب ارشد کامپیوتر میخونم. پسر هستم و ۲۷ سالمه. چیزی که خیلی ناراحتم میکنه اینه که هنوز هیچوقت نتونستم یه پارتنر عاطفی داشته باشم. هدف نهاییم تشکیل خونواده هست ولی چندتا مشکل هست که خلاصه میگم:
۱- تجربه کمم. ترم آخر کارشناسی فقط چندتا دیت کردم که اون موقع پذیرشمم اومده بود و جدی نبود خیلی. شاید جدی ترین رابطه م همون موقع بود ولی خب طرف از نظر فیزیکی خیلی برام جذابیت نداشت. از طرفی دوست دارم قبل از تصمیم به اینکه با ایرانی ازدواج کنم یا نه حتما یه تعداد خوبی خارجی دیت کنم.

۲- تمایل من به موکول کردن کار ها به بعدا: حتی تو لیسانس هم هی میگفتم بزار اپلای کنم بعد کرونا اومد. الانم میگم بزار ادمیشن پی اچ دی بگیرم یا شغل پیدا کنم تکلیف زندگیم مشخص شه بعد. ولی خب زندگی ثابت کرده که این چالشا همیشه هست و باید بهش عادت کرد. در کل حس میکنم تو زندگیم خیلی خوش نگذروندم و خیلی جاها سخت گرفتم به خودم. این اواخر این مشکل مخصوصا تو ارتباط با جنس مخالف و پارتنر حس کمبود میکنم.

۳- من اینجا با چندتا دختر خارجی آمریکایی و غیر‌آمریکایی و ایرانی دیت کردم ولی خب خیلی پیش نرفت. بیشترشون به دلیل مسایل مذهبی به هم خورد (بعضیاشون میگفتن تو مذهبی ای بعضیاشون میگفتن نیستی و خب من یه آدم لیبرال دوست دارم ولی با یه سری اعتقادات).

۴- با شرایط من اصلا رابطه لانگ دیستنس دوست ندارم و ازدواج از ایران خیلی مد نظرم نیست ولی خب به مادرم گفتم اگه کیس خوبی دید معرفی کنه. ولی به هر حال دوست دارم حتما قبل اینکه انتخاب کنم یه تعدادی دیت رفته باشم و رابطه های عمیق تری داشته باشم.

۵- تلاشمو میکنم تا حدی. مثلا یه تعداد کمی اکتیویتی مثل کلاس ورزش یا ایونت های سوشالایز رو میرم و خیلی تک و توک سر صحبت رو باز میکنم ولی خب دیت ناموفق هم داشتم.

۶- با قوانین و تم سایت آشنا هستم. بیشتر این صحبت ها رو برای درد و دل زدم و خواستم نظرات بقیه رو هم بدونم. بعضی وقتا با روانشناسی که مدت هاست با هم در ارتباطیم جلسه میزارم و خب این صحبتا رو میکنیم.

۷- اینو هم یادم رفت اضافه کنم. ارتباط با دخترای ایرانی اصلا آسون نیست تو این شهر. من تو یه شهر دانشجویی زندگی میکنم که انتخابا خیلی محدود هست. تعداد دخترای ایرانی خیلی کمه و حتی فیلترای اولیه رو اعمال کنم عملا تعداد خیلی محدودی میمونن (مثلا از نظر اعتقادی بخوریم از نظر جهانبینی و استعداد تا حدی بخوریم به هم و نهایتا هم از نظر ظاهری بخوریم). شاید فقط از کل شهر یه نفر ایرانی توی دانشکدمون بمونه که خب اونم زیر نظر دارم و در فرصت مناسب پیشنهاد آشنایی بیشتر رو میدم.

سلام، خوش آمدین

لطفاً به این سوالات پاسخ بدین؛

۱. رابطه ی والدین شما با هم چطور هست؟ با شما چطور؟

۲. فردی که به شما بیاد و بتونین باهاش ازدواج کنین ، چه مشخصاتی داره؟ ( توضیح کامل )

۳. به سرنوشت اعتقاد دارین؟

۴. تعریف شما از عشق چیه؟

۵. آیا در گذشته ی عاطفی شما دختری وجود داشته؟

۱. رابطه ی والدین شما با هم چطور هست؟ با شما چطور؟
خوبه با هم دیگه تقریبا. پدر من سنتی هست و بر خانواده سلطه داره. با هم رابطه خوبی داریم ولی خب بعضا یه سری بگو مگو های کوچیکی دارم با پدرم ولی خیلی جزیی.

۲. فردی که به شما بیاد و بتونین باهاش ازدواج کنین ، چه مشخصاتی داره؟ ( توضیح کامل )
از نظر جهانبینی به هم بخوریم. این یعنی سطح متعادلی از اعتقادات مذهبی و نگرش متعادل به زندگی برای کار و تفریح و خرج کردن و پس انداز.
از طرفی نمیگم خیلی نابغه باشه ولی خب یه درجه ای از فراست رو داشته باشه. خیلی از دخترای ایرانی اینجا هم به نظرم ندارن اون هوش و استعداد رو.
از نظر قیافه خوب باشه و قدبلند باشه.

۳. به سرنوشت اعتقاد دارین؟
آره اعتقاد دارم ولی به تلاش موازی با اون هم اعتقاد دارم.

۴. تعریف شما از عشق چیه؟
یعنی حاضر باشی بعد از ازدواج چشمتو رو به موارد بهتر ببندی و سعی کن مشکلات رو حل کنی. تا جایی که امکانش هست

۵. آیا در گذشته ی عاطفی شما دختری وجود داشته؟
ترم آخر دانشگاهم آره با یه دختری دو سه ماه دوست بودم تو دانشگاه. اون متاسفانه یکی از معیار های من که قد بلند (حداقل ۱۶۵) باشه رو نداشت. بعد من یه سال دیرتر اومد آمریکا و رفت یه شهر دیگه

ترس من از همینه که تا الان تجربه نکردم و الان هم شرایط خاصی هست که فقط خودم باید اقدام کنم. از طرفی من یه خورده میترسم مثل داییم شم. داییم هم تو ارتباط با دخترا مشکل داشت و آدم درونگرایی بود (که خب من نیستم) و بعد منجر شد به انتخاب اشتباه و جدایی و تا الان که ۵۰ سالشون هم هست مجرد هست و نزدیک من زندگی میکنن تقریبا.

آها این موردو هم اضافه کنم که ۸- یه خورده تو اعتماد به نفسم برای جلو رفتن برای کیس های وایت ضعیفم و باید رو این کار کنم و دارم کار میکنم. حس میکنم چون مهاجرم دید خوبی ندارن ولی خب همشون اینطوری نیستن و در ثانی وقتی بقیه فاکتور ها خوب باشه دیگه چه اهمیتی داره از کجا اومدی؟

ممنون از توضیحاتتون

ممکن هست برای شما نظرات مختلفی مطرح بشه که کمال گرایی یا ایده آل گرایی رو اشاره کنن، یا اشاره به عزت نفس شما بشه و ...

اما چیزی که توجه من رو بخودش درباره شما جلب کرد این هست که نیاز به وجود یک شریک عاطفی رو احساس میکنین اما این در حالی هست که؛

_ از دنیای درونی، از نیازها و خواسته، اعتبار باورها، ارزش ها و ... خودتون به اندازه کافی اطلاع ندارین.

_ صرفا دنبال تجربه هستین و به خود عشق، رابطه ی عاطفی و زندگی مشترک نگاه آگاهانه و متعالی ندارین.

* ( من کیم؟! _ انگیرم از ورود به رابطه عاطفی یا ازدواج چی هست ؟ _ دنبال این هستم طرفمو بشناسم یا خودم رو درونش ببینم؟ _ کدوم باورهای من غلطه و نیاز به بررسی داره؟ _ کدوم ارزش من ، جزو ارزشهای اشتباه دسته بندی میشن؟ _ آیا اطلاعات ناقص و برداشت غلط دارم؟ و ... )

بعنوان مثال یکی از سوالات رو به میپردازیم ؛

» اطلاعات ناقص و برداشت غلط

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Lman

از طرفی من یه خورده میترسم مثل داییم شم. داییم هم تو ارتباط با دخترا مشکل داشت و آدم درونگرایی بود (که خب من نیستم) و بعد منجر شد به انتخاب اشتباه و جدایی و تا الان که ۵۰ سالشون هم هست مجرد هست و نزدیک من زندگی میکنن تقریبا.

---

واقعیت این نیست که دایی شما شاید بدلیل درونگرایی در رابطه ی عاطفی ناموفق بودن یا تا این سن بدلیل سرنوشت و ... مجرد ماندند. ما میلیون ها زوج در جهان داریم که درون گرا یا برونگرا هستن، میلیون ها درونگرا مشاوره میگیرن و ازدواج میکنن‌.

اینکه فردی دچار ناکامی در ارتباط با دیگران یا ناکامی در رابطه ی عاطفی هست دلایل بسیار متعدد و متفاوتی برای او مطرح هست. این ترس و مقایسه ی شما نتیجه ی فقدان اطلاعات کافی از ( آنچه گذشت ) شخصیت و زندگی مشترک اونها هست و همین روی ارتباط اصولی و پیدا کردن شریک عاطفی برای شما تاثیر منفی میگذاره.

از دنیای درونی، از نیازها و خواسته، اعتبار باورها، ارزش ها و ... خودتون به اندازه کافی اطلاع ندارین.
این شاید درست باشه. به نظرم در مورد اکثر پسرایی که اینجا هستن این موضوع هست. اکثر این آدما بیشتر عمرشونو درس خوندن تا برسن اینجا و در خیلی از زمینه ها ضعیفن.

_ صرفا دنبال تجربه هستین و به خود عشق، رابطه ی عاطفی و زندگی مشترک نگاه آگاهانه و متعالی ندارین.
من صرفا دنبال تجربه نیستم. اتفاقا کیس هایی بوده که میتونستم برم جلو و راحت باهشون ارتباط برقرار کنم/دوست بشم. دوست دارم یه رابطه تعالی بخش باشه در درجه اول. نه صرفا برای پر کردن تنهایی ای که حسش میکنم.
ولی میشه خیلی کتاب خوند و یا تراپی رفت. ولی در آخر باید تجربه هم کرد. اونم طبق عقل و غریزه و قانون طبیعیت.

واقعیت این نیست که دایی شما شاید بدلیل درونگرایی در رابطه ی عاطفی ناموفق بودن یا تا این سن بدلیل سرنوشت و ... مجرد ماندند. ما میلیون ها زوج در جهان داریم که درون گرا یا برونگرا هستن، میلیون ها درونگرا مشاوره میگیرن و ازدواج میکنن‌.
ببینید چیزی که من دیدم این هست که دایی من در ارتباط با جنس مخالف مشکل داره به نظرم و بخشیش هم به خاطر تربیت خیلی سنتی ای بود که پدرش کرده بود. یه بخش خیلی مهمی از ارتباط با جنس مونث‌ نحوه ارتباط کلامی هست.


در مورد کمال گرایی یا ایده آل بودن به نظرم خواسته های من سه تا خواسته خیلی ساده هست که خودم هر سه تاشو (در سطح پسرها) دارم و دنبال یک کیس مشابه هستم.

راستی این رو هم بگم که اکثر پسر هایی که من اینجا دیدم که ازدواج کردن با دختر های دانشجو نه تنها موقعیت اجتماعی بهتری داشتن نسبت به همسرشون بلکه از نظر ظاهری هم برتری داشتن و ظاهر خوب (و نه لزوما خیلی خیلی عالی) هم یکی از معیار هایی هست که من حق خودم میدونم و خب این شرایط رو سخت تر میکنه :) چون اینجا یه جامعه کوچیک هست و رقابت زیاد هست.

من به اون خانمی هم که تو دانشکدمون بودن و بیش از یه سال هم هست که میشناسمشون گفتم ایونت سوشالایز دانشکده رو بیاین ولی خب نیومد. نه لزوما نسبت به من تمایل نداشته باشه (که من حس میکنم داره اندکی) بلکه تو این ۲ سالی که اینجا بوده یه بار هم نرفته! در صورتی که یه دور همی دانشجو های تکمیلی هست که هر هفته دانشکده توش پیتزا میده و بچه ها با هم حرف میزنن. خونه این خانم ۵-۶ دقیقه پیاده فاصله داره ولی خیلی عجیبه که تو این ۲ سال نیومده یه بار هم!

مشکل بعدی خیلی از خانم های اینجا مثل خانم بالا تک بعدی بودنشون هست و قطعا بعضا مشکل در ارتباطات و یا لذت بردن از زندگی. از اونور هم خانم ها (یا آقایون) خوش گذرون هم داریم. شاید این به بخشی از اون جهانبینی ای باشه که من برام مهمه و دوست دارم تعادل باشه.

در کل این گوشه ای بود از شرایط زندگی اینجا. خیلی از پسرای ایرانی که من میبینم اینجا تنهان. من خودم دارم روی صحبت کردن و اعتماد به نفسم کار میکنم تا وقتی که سرم کمی خلوت تر شد و کیس مناسب رو دیدم اقدام کنم.

سلام
یه بررسی روی سبک زندگی و جهان بینی پشت آن داشته باشید. به نظرم نگرانی شما با سبک مد نظرتون در تعارض هست.
اگر دقیق بررسی کنید خودتان متوجه می شوید.
آنچه مهم هست در درجه اول رفع تعارض و نگاه واقع بینانه مبتنی بر دوراندیشی واقع بینانه هست.