با این مشکل خونی دیگه حس میکنم به آخر خط رسیدم

سلام. 25 سالمه و ورزشکار هستم. مسابقات زیادی استانی و کشوری و... رفته ام. امروز هم مسابقه داشتم. اما سر این مسابقه از لحاظ بدنی خیلی کم آوردم. مجبور شدم انصراف بدم. قبلا هم اینجوری میشدم ولی نه تا این حد. قبلا فکر میکردم که احتمالا مشکل کم خونی دارم. پیش چند پزشک هم رفتم، گفتن کم خونی ندارم.اما یکی از این پزشکان شک کرد به اینکه احتمال تالاسمی وجود داره ولی من از ترسم دیگه آزمایش تالاسمی ندادم. تا اینکه امروز حالم بد شد. رنگم کاملا عوض شده بود. تا حدی که داور ها گفتند که مشکل کم خونی دارم شاید و من گفتم نه. اما امروز دیگه مطمئن شدم که یک مشکل خونی دارم. شکم به یقین تبدیل شد. خیلی حالم گرفته است. چون دیگه مجبورم دور ورزش را خط بکشم. چیزی که قبلا هم دکتر غیرمستقیم گفته بود و من قبول نکردم. امروز حس کردم خیلی خیلی از نظر روحی کم آوردم. حس میکنم به آخر خط رسیدم. چون کل زندگی من ورزش بود. ولی با این اوصاف باید روند زندگی کردنم رو تغییر بدم. میدونم که با مشکلی که دارم حتی برای زندگی معمولی هم باید احتیاط کنم.

سلام دوست عزیز
چقدر از اسم بیماریتون ترسیدین! تالاسمی هم همون کم خونیه که به خاطر یه نقص ژنتیکی خیلی معمول به وجود میاد. شما که مبتلا به تالاسمی ماژور نیستین! تالاسمی مینور هم که انقدر ناراحتی نداره! همین الان این بیماری توی اکثر مردم منطقه شمال دیده میشه و خیلیا حتی خودشون خبر ندارن! فقط موقع ازدواج باید دقت کنین که خانمتون این بیماری رو نداشته باشه تا خدای نکرده فرزندتون مبتلا به تالاسمی ماژور نشه چون شما حامل بیماری هستید.
حالا اگه این کم خونی خفیف یکم روی ورزشتون تاثیر گذار باشه که معنیش این نیست به ته خط رسیدین... شما تازه 25 سالتونه.
فکر میکنم الان چون تازه فهمیدین یه بیماری دارین احساس ناامیدی میکنین. یکم که بگذره و راجع به این بیماری بیشتر تحقیق کنین میبینین اینقدرها هم جای نگرانی و ناامیدی نداره

بیماریم فقط تالاسمی نیست متاسفانه

سلام

پس چیه عزیزم؟

نگران نباش:72:
من تاپیک های قبلی شما رو هم خوندم بنظرم اومد زندگیتون فقط در تحصیل و علم خلاصه شده حالا میگید زندگیتون
فقط ورزش بوده بنظر من شما تو هر دوره ای زندگی رو تنها در یک بعد پیش میبرید به خاطر همینه که اگه در اون زمینه شکست
بخورید بیش از حد معمول احساس شکست میکنید.

درود دادا مشکلت رو کامل میگی چیه؟
خدایی نکرده سرطان خون نیستش که؟

یادم نمیره چند سال قبل سوار تاکسی بودم یه پیرزنه سوار شد وزنشم یکم سنگین بودش گفتش آی پای آی کمرم و از این دردا که پیر میشن همه مینالن.ولی بعدش یه حرف جالبی زد

خدا هرچیزی رو که داده یه روزی هم از آدم میگیره مگه اونموقع که داد تشکر کردیم که حالا بخوایم طلبکارم باشیم :72:

در هر صورت شما وضعیت اینه من دیسک کمر داریم از 25سالگی گرفتم هرکسی رو نیگا میکنی با خودش یه دردی رو حمل میکنه یکی روحی یکی جسمی همومون شبیه همیم فقط اسم دردی رو که میکشیم باهمدیگه فرق میکنه :72:

حوصله نوشتن در اینجا رو ندارم.
آره درس مهمترین قسمت زندگی منو تشکیل میده. اما همین درس منو کشوند به ورزش. پروژه های درسیم رو روی ورزش پیاده می کنم. اگه ورزشم تعطیل بشه به نوعی درسم هم تعطیل میشه.
بهم ریخته ام